________________
જાર નાંખવામાં આવી હતી. ત્યાં કબૂતરોનું એક જંગી ટોળું ચણી રહ્યું હતું. ત્યાંથી પસાર થતાં તે તમામ ઊડી ગયાં. સંતને ભારોભાર ખેદ થયે કે અરે! મારાથી આ કબૂતરને ભય લાગે છે ! અને તેથી જ ઊડી ગયાં જણાય છે. મારામાં ભય લાગે તેવું કંઈક દુષ્ટ તત્વ હોવું જોઈએ, જેથી આ ગભરૂ પારેવાં પણ ત્રસ્ત થાય છે. મારા અંતરમાં હજુ ઝેર ભરેલું છે. આ વિચારથી સંતને આત્મા ફફડી ઊડ્યો હતો. સંતે સંકલ્પ કર્યો કે જ્યાં સુધી મારામાં પારેવાને પ્રતીતિ ન આવે અને નિઃશંક મારા ખભા ઉપર ન બેસે ત્યાં સુધી મારે અહિં ખડા પગે ઊભા રહેવું અને અંતરને મેલ જોવા ગ્ય પ્રયાસ કરો. ત્યાં સુધી મારે ખાવું-પીવું હરામ છે. બસ આ સંકલ્પ કરી સંત ખડા પગે ઊભા રહ્યા અને અંતરને મેલ કાઢવાને પ્રયાસ ચાલુ કર્યો. સંતના અંતરમાંથી કરૂણા અને પ્રેમના પ્રવાહી વહેવા માંડ્યા. અંધકારનાં આવરણે તૂટવા લાગ્યાં અને પ્રકાશ રેલાવા લાગ્યું. “માભવત સર્વ ભૂતેષુ” એની લયમાં લીન થયા. ત્રીજે દિવસે તે જ કબૂતરે સંતના ખભા ઉપર બેસતાં થયાં.
- શિવપુરાણમાં “વિત્તરાયૅ ન વત થવીએ રમતમ -વિત્તની ખાતર શક ન બને અને વિત્ત દ્વારા શઠતા આચારશે નહિ.
૫૪૩
જીવનના આદર્શો અને સિદ્ધાન્તને સળગાવીને
