________________
(૨૭૬)
પામેલાં મતિ વિભ્રમી ઊંટે શ્રી સર્વાદિષ્ટ સદુધર્મ કરતાં તે કપિત ધર્મને જ સાચે ધર્મ માનીને તે ધર્મની જ સર્વત્ર બંસરી બજાવવા મંડી પડેલ છે. સર્વત્ર તે ધર્મની જ પ્રશંસા ગાઈ રહેલ છે. અને બીજી બાજુ તે યશગાનને સાંભળનાર મુગ્ધજનરૂપ મેંઢાએ તે કલ્પિત ધર્મને તે યશોગાનને વખાણવા રૂપે તેઓને તાન ચઢાવી રહેલ છે–તે અધર્મમાં સ્થિર કરી રહેલ છે.
એક અચંબે એસે દીઠે, મડદે રેટી ખાય, મુખસે બેલે નહિ, ડગ ડગ હસતો જાય...નાવમાં
એક આશ્ચર્ય એવું દીઠું શાસ્ત્રીય સમ્યક્ સધ વિના માત્ર મેલે વેષ ધારણ કરી સર્વત્ર નિમ્ન દષ્ટિએ અને મૌનપણે જ વિચારવામાં શુદ્ધ ચારિત્ર માની બેઠેલ કોઈ મુનિ-ગીતાર્થ ગુરૂ નિશ્ચિત ગુરૂકુલમાં તેવું ચરિત્ર નહિ જેવાથી ગુરૂકુલને અચારિત્રીયા માની ગીતાર્થ ગુરૂની પણ નિશ્રા તજીને સર્વત્ર એકલે વિચરીને મોક્ષ મેળવવા મથી રહેલે છે.
તમે આમ એકલા અને મૌન કેમ ? એમ પૂછનારને બચાવ પૂરતું શાસ્ત્રમાં ચારિત્રથી જ મક્ષ કહેલ છે. ઉપદેશ આદિ મારફત લેકોનાં ટોળાં ભેગાં કરવાં વગેરે પ્રવૃત્તિમાં તો ચારિત્રને ગૌણ કરવા જેવું છે અને શાસ્ત્રમાં બહુ બેલવાને નિન્દાનું સ્થાન કહેલ છે.
