________________
(૨૮૪) પ્રમાદાગે સંસાર–અટવીમાં આથડે છે. અનાદિકાળથી આ જીવડે તરસ્યું છે. તેને ગુરૂદેવ જિનવાણી રૂપ અમૃત પાણી પીવડાવી રહ્યા છે તે પણ તે કર્માધીન જીવડો વાણીની લાણી લઈ શકતા નથી.
સખી રે પગ વિહેણે મારગ ચલે રે, સખી રે નારી નપુંસક ભગવે રે.
શાસ્ત્રમાં સાધુધર્મ કે શ્રાવકધર્મ એ બે પગે કહેવાય છે. એ બેઉ માંહેલે એક પણ પગ જેને સાજો નથી તે, આત્મા વિભાવ દશામાં વિચરે છે પરિણામે તે બહુ દુઃખી થાય છે, માટે જ ધર્મનું આરાધન કરી સ્વભાવ-દશામાં સંચરી સંયમની સીધી સડક પર ચાલવું જરૂરી છે, “મન”ને નપુંસક તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. હીજડાઓની ટેળીમાં હોળી સળગાવનાર મનજીભાઈ ચેતનારૂપી સ્ત્રીને ભેગવી રહ્યા છે. એટલે મન સહચારિણી ચેતના સ્વેચ્છાએ વિષયાદિને વિકસે છે, માટે મન બાબુને કાબુમાં રાખી ઈચ્છાને રોધ કર અતિઆવશ્યક છે કેમ કે ઈચ્છાને રાધ એજ સાચે સંવર છે.
“સખી રે અંબાડી પર ઉપરે રે સખીરે નર એક નિત્ય ઊભો રહે રે.”
ભવાભિનંદી ક્ષુદ્ર જીવડા ઉપર મેરૂ પર્વત સમાન ચારિત્રને ભાર લાદવે તે ગધેડા ઉપર અંબાડીનો આહ
