________________
(૧૭).
સાગરમાં ઝંપલાવે સાચા વીરલા, ફેંકી દે છીપલાં ને વીણી લે હીરલા.
પર૮ હજારે માણસોની મેદની વચ્ચે ઢેલ પીટાઈ રહ્યો હોય, ઢેલ-મૃદંગ અને શરણાઈના સૂરની રમઝટ બેલાઈ રહી હોય. વન્સમોર ઉપર વન્સર થતા હોય, છતાં નટ તે મસ્તક પર બેડું લઈને એકચિત્તે દેર ઉપર ચાલે જતો હોય. નટ તે સ્વયં પિતાની ધૂનમાં જ હોય છે તેમ ધાર્મિક ક્રિયાઓમાં આવું લક્ષ આવી જાય તે શ્રેયસિદ્ધિ સમીપે જ છે.
પ૨૯ પૂર્વના સમયમાં પ્રમાણિક્તાનું પ્રમાણ વધુ હતું. પારકા પૈસે પરમાનન્દ કરવાની જરાય ઝંખના ન હતી. અરે વેશ્યા જેવું અધમ ગણાતું પાત્ર પણ અનીતિનું ધન લેતાં સંકેચાતી હતી. નંદીષેણ મુનિવરે તણખલું તેડતાં જ ૧૨ કોડ નૈયાને વરસાદ વેશ્યાના ગૃહાંગણે વરસાવ્યું હતું. ત્યાર પછી વેશ્યા મુનિવરને કર જોડીને કહે છે કે આ ધ મારે નહિ જોઈએ. આ ધનના સ્વામી તે આપ જ છે, રહેવા ખુશી છે તે ભલે આપણે ભેગવીએ, નહિ તે આ માલ આપ જ લઈચાલે.” આજે આપણું માટે આ જ કઈ પ્રસંગ બને તે જતું કરીએ ખરા? અરે કઈ તમારે ત્યાં જમા કરી ગયું હોય તોય પચાવી પાડવાની વૃત્તિ થાય છે!!
