________________
સેનાની પાટને કૂવામાં નાખી દે છે. અને તેની જગાએ પેટીમાં પથ્થર ગોઠવી દે છે. પાછળથી ગુરૂ આવે છે. ઝોળી લઈને રસ્તે પડે છે. આગળ જતાં ગુરૂ શિષ્યને પૂછે છે “આગે કુછ ભય તે નહિ હૈ?” શિષ્ય જવાબ આપે છે.
ભય થા સે કૂએમેં ડાલ દીયા” બંને સહીસલામત સામે ગામ પહોંચી જાય છે. પાછળથી ગુરૂ પેટી સંભાળે છે તે તેમાં સોનાની પાટને બદલે પથ્થર જોવામાં આવ્યું. ગુરૂજીએ તરત શિષ્યને પૂછયું. શિષ્ય યથાર્થ વૃત્તાન્ત વિદિત કરે છે. ગુરૂ ઉપાલંભ આપે છે. શિષ્ય પથ્થરની શિલા ઉપર પેશાબ કરે છે. શિલા સેનામાં ફેરવાઈ જાય છે. આ જોઈને ગુરૂ ગૂંકી પડે છે અને પિતાની જાત પ્રત્યે તેમને પૂર્ણ તિરસ્કાર છૂટે છે.
કે
,
મહમદ ગિજની મરવા પડ્યો ત્યારે તેના દિલમાં ભારે આંચકો આવ્યો. તેને એકીસાથે સેળ રેગ થયા, હતા. તેને જરા પણ કળ પડતી ન હતી. તેણે પોતાના નકરો મારફત ઝવેરાતનો ઢગલે કરાવ્યું અને તેના હીરા, ઉપર પલંગ રાખીને રડવા લાગ્યું. કહેતા જાય છે “હે. માણેક ને મોતી, મારી જીવનનૈયા રોતી' મહામૂલ્યનાં મણિ મને મરણની અણી ઉપરથી બચાવી લે, પણ કેણ, બચાવે? હાથનાં કર્યા હૈયે વાગ્યાં. સત્તર વખત તેને ભારત ઉપર લૂંટ ચલાવી, લેહીની નદીઓ વહેવડાવી, હાડકાંની પાળ બંધાવી. લાખ લલનાઓની હાય હાય.
