________________
(૧૩૯
૪૫૧ - કવિ સાહિત્ય ઉપવનમાં સંચરે છે ત્યારે તેઓની કલ્પનાઓ વાંચકવૃન્દનાં દિલ ડોલાવી દે છે. “રાધાકૃષ્ણ” રાધા પહેલી અને શ્રીકૃષ્ણ પછી. રાધાકૃષ્ણ એ પ્રમાણે લેકે નવાજતા હોય છે. એક વખત ચાંદની ખીલી છે ત્યારે નારદજી શ્રીકૃષ્ણને કહે છે, “અહાહા... રાકા (ચાંદની) કેવી ખીલી છે?” ત્યારે શ્રીકૃષ્ણ કહે છે,
વચમાં ધી નથી. ધી ક્યાં છે? તેના વિના શું ?” એટલે કે “રાધીકા” વગર ચાંદની પ્રિય લાગતી નથી. આ છે ઉભયપાત્રને અદ્વિતીય દાંપત્ય અને ભક્તિપ્રેમ, જેમાં વિષય કે વાસનાની છાંટ નથી.
૪૫ર
મીરાંબાઈ ડગલે ને પગલે પિતાના પ્રત્યેક શ્વાસરચ્છવાસ ને ગાનતાનમાં ગિરિધરનું જ સ્મરણ કરતી રહે છે. પગલે પગલે ગિરિધરને જ પિતાના ગીતમાં સંભારતી રહે છે. આ અદ્વિતીય ભક્તિ ને પ્રેમ જ ઝેરને ઝાટકી નાંખે છે.
૪૫૩ - પહેલાં સીતા ને પછી રામ. રાજા રામચન્દ્રજીએ નિટ સતી સીતાજીને પરિત્યાગ કર્યો હતે. વનમાં રઝળતી મૂકેલી હોવા છતાં સીતાનો વિયોગ રામને અસહ્ય હતું. રાજ્યવૈભવ-સુખ અકારાં લાગતાં હતાં. સીતે! સાતે! એમ સં૫લન કરી રહ્યા છે. અશેકવનના દુખમાંથી મુક્તિ મળવાનો પ્રસંગ છે. હનુમાનજી પોતે જ
