________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી ૧-૬
દેવનાં રૂપ, સોનાની કાયા, સૂરજનાં તેજ !
પણ દેવની ગતિ તો નીરખો. રાજાને જમનાં તેડાં આવ્યાં. બાલકુંવરને એક કાકા છે. નામ અજિતસેન છે, પણ એ તો કાકા કહેવાના. કાકાએ એક દિવસ શહેર ઘેરી લીધું છે, સિંહાસન કબજે કર્યું છે, અને હુકમ કર્યો છે : “જાઓ,
જ્યાં હોય ત્યાંથી બાલકુંવર શ્રીપાળનું માથું વાઢી લાવો. લીલુડું માથું લાવનારને ભારે ઇનામ દઈશ.'
“રાણી તો ચોરબારીથી નાઠી છે. કેડે કુંવર લીધો છે. દોડતાં શ્વાસ સમાતો નથી. મારગ ક્યાંય જડતો નથી. કાંટાઝાંખરાંમાંથી એ ચાલે છે. હીરચીર ફાટી ગયાં છે, ને ગુલાબ જેવી પાનીમાંથી લોહી ચૂવે છે. છતાં એ ચાલી જાય છે. હૈયું ફાટી જાય એવું વન છે. ઝાડે ઝાડે ઊંધા અજગર લટકે છે. દરે દરે ફણીધર ચારો ચરે છે. વરુ અને વાઘ ગર્જના
કરે છે.
‘દડબડ, દડબડ, પાછળ વેરીના અસવારના ડાબલા ગાજે છે. રાણીને જમના દૂત દેખાય છે. ત્યાં સાતસો કોઢિયા મળે છે. રાણી કોઢિયાને કહે છે : “ભાઈ, આ મારા કુંવરને જાળવશો? હું સતી નાર છું. આશીર્વાદ આપીશ.”
કોઢિયા તો રાણીનું રૂપ જોઈ અંજાઈ ગયા છે. કહો ના કહો, પણ કોઈ ખાનદાનનું કુળ છે. ભલે બાઈ, ભલે, લાવ તારો કુંવર, હવે તો એ અમારે ખોળે. અમારા દેહમાં પ્રાણ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
