Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
| [ ૧૧ ] સોળમા ભવમાં નયસારના જીવને, રાજગૃહ નગરનું રાજકુળ ઉછરવા માટે મળ્યું. અહીંને રાજા વિધનદી હતો. રાણી પ્રિયંગુ હતી. એમના નાના ભાઈનું નામ હતું, વિશાખભૂતિ ! એમની રાણી ધારિણી હતી. વિશાખભૂતિ ને ધારિણીના પુત્ર તરીકે “વિશ્વભૂતિનો જન્મ થયે.
વૈભવનો વિશાળ વારિધિ વાંભ વાંભ ઉછળતો હતો. રાજકુળમાં ઉછરતા ઉછરતા વિધભૂતિએ યૌવનના ઉંબરે પગ મૂક્યો. રૂપે રંગે એ અજોડ હતો. અનેક રાજકન્યાઓનું એની સાથે પાણિગ્રહણ થયું .
રાજગૃહની બહાર પુપ કરડક નામનું એક રમણીય ઉપવન હતું. ત્યાં રાજ પરિવાર ટહેલવા આવતો. એક વખત વિધભૂતિ પિતાની રાજરાણુઓ સાથે ઉદ્યાનમાં કીડા કરવા પ્રવેશે.
ભાગ્ય જેને આ ટાણે જ ઉદ્યાનના પ્રવેશદ્વારે વિશાખાનંદી પણ કીડા કરવા માટે આવી ઊભે,–જે વિશ્વભૂતિના કાકા વિશ્વ નદીનો પુત્ર અને યુવરાજ થતો હતો. ઉદ્યાનમાં આનંદ પ્રમોદ માટે પ્રવેશેલા વિધભૂતિની ખબર મળતા જ એ બહાર ઊભા રહી ગયે. વિશ્વભૂતિ પિતાની પ્રિયતમાઓ સાથે આનંદ-વિહારે ચડ્યો હોય, ત્યાં શી રીતે જવાય ? એટલામાં જ ત્યાં વિશાખાનંદીની માતા પ્રિયંગુ તરફથી ફૂલો ચૂટવા એક દાસી આવી ઊભી. ઉદ્યાનમાં વિશ્વભૂતિ પ્રમે કરતા હતા. એથી એ દાસી ફૂલે લીધા વિના જ પાછી ફરી.
દાસીએ ઉદ્યાનની પરિસ્થિતિ પ્રિયંગુ રાણીને કહી સંભળાવી, વધુમાં એ પણ જણાવ્યું કે, આપના યુવરાજ વિશાખાનદીને ઉદ્યાન દ્વારે બેટી થવું–પડે આ કેવું ?
પ્રિયંગુને વિધિભૂતિની આ ઋદ્ધિ ન ખમાઈ: મારે પુત્ર-જે યુવરાજ છે એ ઉદ્યાનના દરવાજે હાથ હલાવતો ઊભે રહે ને વિશ્વભૂતિ અમન ચમન ઉડાવે ? એ તરત જ પિતાના પતિ વિશ્વનંદી પાસે પહોંચી. બધી વાતથી એમને વાકેફ કરીને એણે જણાવ્યું કે – વિશ્વભૂતિને ઉદ્યાનમાંથી હમણુને હમણાં બહાર કઢાવે. ને એ માટે
