Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[ ૫૧ ] કેશિક નાનપણથી જ તીખું-મરચું હતું. સહુ એને ચંડકેશિક કહીને બોલાવે. પિતાના અવસાન પછી, એના હાથમાં આશ્રમના સત્તા-સૂત્રે આવ્યા. આશ્રમ પર એને પુત્ર પુત્ર-પ્રેમ હતું. કેઈ એક પાંદડુ પણ તેડે, તે એના બાર વાગી જાય. ધીમે-ધીમે બધા તાપ વિખરાઈ ગયા ભર્યો–ાર્યો આશ્રમ ખાલી થઈ ગયો. આખા આશ્રમમાં કેશિક એકલે જ રહ્યો. એની પ્રચંડ-ધાક ચોમેર લાઈ ગઈ.
મુનિના ભવમાં સંકુચિત દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ ને ભાવમાં બંધાયેલું વેર આ ભવમાં કેવું વિસ્તૃત થઈ ગયું ! મુનિના ભવમાં, મારવાના દ્રવ્ય તરીકે એક એ જ હતે. ક્ષેત્ર તરીકે એ ઉપાશ્રય જ હતો. કાળ તરીકે એ સ ધ્યા-સમય જ હતો ને ભાવ તરીકે બે તમાચા જ મારવાના હતા.
ચડઐશિકના ભાવમાં વેરની વણઝાર વિસ્તરી. મારવાના દ્રવ્ય તરીકે તીફ-કુહાડી આવી. ક્ષેત્રમાં વિરાટ આશ્રમ આવે. કાળમાં દિવસ-રાતના કોઈ ભેદ ન રહ્યાં. ને ભાવમાં જિવલેણ-ઘા આવે.
એક વખત કેટલાક રાજકુમાર આશ્રમમાં પિઠા એમની ધમાલથી કૌશિકનો કેધ ભભૂકી ઉઠ્યો. ધારદાર કુહાડે લઈને એ નાઠે. આગળ રાજકુમારો. પાછળ કુહાડે ઉછાળતો કેશિક ! વચમાં એક ખાડો આવ્યો. કેશિક એમાં પટકાઈ પડે. પિોતાની કુહાડીએ જ પિતાને પ્રાણ લીધે. કુહાડી બરાબર મમ–સ્થાનમાં ખૂંપી ગઈ. કૌશિક મરીને ચંડàશિક સાપ તરીકે એ જ આશ્રમમાં ઉત્પન્ન થયો.
મારવા માટે દ્રવ્ય તરીકે હવે રજોહરણ કે કુહાડી જરૂરી ન રહી –ચંડકૌશિક-સાપની આંખમાં એક એવી મારક શક્તિ પેદા થઈ કે, સૂર્ય સામે જોઈને એ દષ્ટિ જ્યાં પડે ત્યાં બધું જ રાખખાખ! ક્ષેત્રથી એ ઉપાશ્રય ને એ આશ્રમ પણ ગયો ને આશ્રમની ચેમેરને વિસ્તાર વધે. જ્યાં દષ્ટિ પહોંચે ત્યાં રમશાન!કાળમાં અપરાધીનિરપરાધીની વિચારણા ગઈ ને ગમે ત્યારે દષ્ટિ પડે એટલી જ વાર !
