Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[ ૪૯ ] શૂલપાણિનું મંદિર તૈયાર થઈ ગયું. ઉપદ્રવ શાંત થઈ ગયે. સાંજ ઢળે એ પહેલાં જ પૂજારી ઈદ્રશર્મા મંદિરને તાળા લગાવીને જ રહેવા માંડી
બસ, આ જ મંદિરને પગથારે પ્રભુ પધાર્યા. એમણે ચાતુર્માસ ગાળવા “સ્થાનની માંગ મૂકી. લોકોએ બીજા ઘણાં ઘણાં સ્થાન બતાવ્યા. પણ, શૂલપાણિના ઉદ્ધારની કરૂણાએ તે એ રાતે મંદિરમાં પ્રવેશ લઈ, ત્યાં જ શેષ–ચાતુમાસ વિતાવવાનો સંકલ્પ કર્યો.
રાત પડી-ન-પડી, ત્યાં તો મદિરની ભીતે વચ્ચે ભયંકર અટ્ટહાસ્ય, ભીષણ-પડઘા પાડી રહ્યું. આભ જેવું આભ તૂટી પડેએવા અવાજો સંભળાવા માંડયા ! આખું ગામ ભયભીત હૈયે પ્રભુનું કુશળ મંગળ ઝંખી રહ્યું.
ઘણાં વર્ષો પછી થયેલાં આ આજ્ઞા-ભંગ શૂલપાણિ ખુન્નસ સાથે મેદાને પડે. આજે કેટલાં–વરસે-રાતને ટાણે અહીં એક માનવ-મૂર્તિ આવી હતી ને જાણે પિતાને મહાત કરવાની મર્દાનગી સાથે ખડી હતી. પણ, એ અટ્ટહાસ્ય બાળકના મિત જેવા નીવડ્યા પ્રભુ તો અડોલ રહ્યા. વ્યંતર ગુસ્સે ભરાયે. હાથી, પિશાચ યમરાજ ને કાળોતરા-રિંગ આદિના જીવલેણ-ઉપગ તૂટી પડ્યા. પણ અડેવ મહાવીર ન તે ડેલ્યા, ન તો ડઘાયા ! એ તારક ન તે બોલ્યા, ન તો ચાલ્યા !!
શૂલપાણિએ પિતાની તમામ શક્તિઓને, માનવી સામેના આ સંગ્રામમાં ઉતારી દીધી હતી. પણ. મહારથીએ મચક પણ ન આપી. આખરે શૂલપાણિ શરણે આવ્યો. એ બોલ્યો :
આપ કોઈ સામાન્ય વીર નથી જણાતા. મહાવીર વિના આવી ટક્કર કેઈ ઝીલી ન શકે. મને ક્ષમા આપે.”
ક્ષમા-સાગર પ્રભુની કરૂણા-ભીની આંખમાંથી નીકળેલું એક કૃપ-કિરણ, શૂલપાણિના અંતરને અજવાળ આપી ગયું. એઓના મીનમાંથી ઉઠતી પ્રેરણાથી વેરની વાટ છાંડીને, શૂલપાણિ વાત્સલ્યનો પ્રેમી બન્યું. એણે પ્રભુ ભક્તિ કાજે નાચ-ગાન શરૂ કર્યા.
