Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[૫૭] બધુ તરીકે જાણીનેય કોઈ ઉપસર્ગ કરે, તેય એ કેટલા અને કેવા કરે ! જીવલેણ તે નહિ જ ને ? પ્રભુએ એક વખત વિચાર કર્યો : આ દેશ આય છે. જોઈતા પ્રમાણમાં જીવલેણ-દુઃખે અહીં મળવા સંભવિત નથી. હા, અનાર્યદેશ એક એવે છે-જ્યાં દુઃખ જ દુઃખે ! કમને ખપાવવા માટે ત્યાં જવું જોઈએ !
ને પ્રભુ દુઃખની દોસ્તી વધુ ગાઢ બનાવવા અનાર્યદેશ ભણી ચાલી નીકળ્યા.
અનાર્ય દેશ એટલે ધરતીથી જ ખરબચડે ને જંગી-જંગલેને દેશ નહિ! માણસના મન પણ અહીં રાક્ષસી. તનનું તો પૂછવું જ શું ? વચન ને જીવન તે એકલા સંતાપ-પાપ ભર્યા !
પડેલે પગલે જ પ્રભુને ભાવતું દુઃખનું ભોજન મળી ગયું. લાટ દેશ અને વજભૂમિને વીંધીને છેક અનાર્ય દેશમાં પ્રભુ આવી ઉભા. અહીં તો કેઈને પ્રભુની ખ્યાતિની ગંધ પણ આવી ન હતી. સિદ્ધયર્થ, ત્રિશલા ને તીર્થકર જેવા શબ્દો અહીં વળી કોને સાંભન્યા હોય ?
પ્રભુને સાવ અપરિચિત અળગા જોઈને કે એમને અપશુકનની દષ્ટિએ જોતું ને લાકડીએ-લાકડીએ પીટતું. કયારેક શિકારી ને ડાઘિયા કૂતરાઓની કતારે પ્રભુ પાછળ પડતી. કયારેક ધ્યાનમાં રહેતાં પ્રભુને લેકે ફાંસીને માંચડે ચડાવવા સુધીની કૂરતા કરી બેસતા.
અનાર્ય–દેશનો આ વિકટ વિહાર પ્રભુએ બે-બે વાર સામે પગલે ચાલીને આવકાર્યો અને કેટલાય કર્મોનો કચ્ચરઘાણ કાઢી નાખ્યો. પટ નંબર : ૩૫-૩૬
કેટલાંકઉપસર્ગો : જીવમાંથી શિવને ભેટવા નીકળેલા પ્રભુ મહાવીરને વચગાળામાં ઉપસર્ગો ને ઉપદ્રવે તે કેઈ આવ્યા. પણ એમાં સંગમનો ઉપસર્ગ તે ઘણો જ ભયંકર હતો.
