Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[ ૧૮ ] પ્રભુ-મહાવીરના પરાક્રમની અને માત્ર એક પ્રશસ્તિ પિકારી અને એમાંથી સંગમનું સ્વમાન સળવળ્યું. ઇન્દ્રરાજને જૂઠા ઠેરવવા એ નીચે આવ્યું. એને ધમધમાટ ને એને પ્રચંડ ઈર્ષ્યાગ્નિ જોતા જ ઈન્દ્રને થયું લાવ, આને વારૂં! છતાં બીજી જ પળે, ઈન્દ્રને એક બીજે વિચાર આવ્યઃ શું એથી એવી ગેરસમજ તો નહિ ફેલાયને કે-પ્રભુમાં બળ નથી, માટે આ એમનું બચાવનામું કરે છે. ને ઇન્દ્રરાજે સંગમને જવા દીધે.
સંગમ ધસમસતો નીચે આવ્યા. સહુ પહેલાં એણે પ્રચંડ આંધી ચગાવી. ધૂળના ગોટે-ગોટા ઉડ્યા. પ્રભુ એમાં દટાતા ચાલ્યા. આખું શરીર એમાં દટાઈ ગયું. હવે શ્વાસોશ્વાસની ક્રિયામાં પણ તકલીફ પડવા માંડી. પણ આ તે હતા પ્રભુ મહાવીર ! એઓ ધ્યાનથી ડગ્યા નહિ. સંગમ ભેઠે પડે.
ગમે તેટલાં ઉપસર્ગો કરીને પણ, પ્રભુને પામર જાહેર કરવાની સંગમની તૈયારી હતી. એણે હવે કડીઓ, મછરે, ભમરાઓ, વીંછીઓ, નોળિયાઓ ને ઉંદરો જેવા તીક્ષણ-ડંખીલા ના ઝુંડેઝુંડ પ્રભુના દેહ ભણી છોડયા. આ ડંખીલી-સૃષ્ટિ વચ્ચે પ્રભુનો દેહ દળી ઉ. કઈ જગાએથી લેહીની ધાર વહેવા માંડી, તો ક્યાંકથી માંસના લોચા બહાર આવ્યા, ઘાવના નિશાન તે સમગ્ર-દેહને ઘેરી વન્યા. પણ પ્રભુ મહાવીર નામ કોનું? એમનું ધ્યાન તે અણનમ ને અડીખમ જ રહ્યું. આ પછી અણિયાળી ચાંચવાળી ધીમેલને ઘેર આવ્યા. પણ, એ ધ્યાન ન જ ડગ્યું.
હાર્યો જુગારી જેવો ઘાટ ઘડાતે ગયે. સંગમ હારતે ગયે, એમ એ બમણાં બળ-પાસા ફેંકતે ગયે. એકલા-અટૂલા ધ્યાનસ્થ પ્રભુની સામે-સિંહ, વાઘ, હાથી ને સાંઢ જેવી જીવલેણ ડંખીલીપશુ-જાત ત્રાટકી પડી. પણ પ્રભુએ પીછેહઠ ન કરી. પિશાચના અટ્ટહાસ્યના પડછંદાઓથી ધરતી ધ્રુજી ઉઠી. પણ વીરની ધીરજને રજ જેટલેય કંપ કે હવે ? ભયથી તે ભગવાન ભય ન પામ્યા.
