Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan

Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan

Page 155

( ૧૨
રાજપુત્રી વસુમતીએ શીલની શાન જાળવવા જંગલ ભણી ક્રેટ મૂકી. પણ એક સૈનિકે એમને પીછો પકડયા. મા-દીકરીના શીલ પર વિકારના વાદળા તેાળાઇ ઉડયા. સૈનિક નફ્ફટ બનીને એસ્થેા ઃ આ ધારિણીને તે હું મારી પત્ની બનાવીશ.
આ સાંભળતા જ ધારિણીનું હૈયું ધ્રુજી ઉઠયુ : રે! આ શું? મારા ધર્મ પર ધાડ ! શીત્રની શાન જળવાતી હાય, તે શરીર ભલે સડે-પડે! ને દાંત વચ્ચે જીભ કચડીને એણે મરણને આવકાર્યું...! વસુમતી, પેાતાની માના મેાતથી બેબાકળી બની ઉઠી. શીલધ કાર્જની શૌય ભરી આ જાન ફેસાનીએ સૈનિકની આંખે ખાલી નાખી. પેાતાની જાત પર એને ધિક્કાર છુટયા. રાજપુત્રીને સાંત્વન આપતા એણે કહ્યું : રાજકુમારી ! મારી ખીક ન રાખતા. હું તમને બેટી તરીકે રાખીશ.
સહુ કૌશાંબી આવ્યા. વસુમતીને ભર-ખાર વેચવા માટે ઉભી રાખેલી જોતા જ ધનાવહ શેઠની કરૂણા જાગી ઉઠી. એમણે વાત્સલ્યભરી આંખે વસુમતીને વેચાણમાં લઈ લીધી. આ માળામાં રહેલું રૂપ ને એનામાં ઝળકતાં સસ્કાર જોતા એમને શ્યુ કે, ફરજંદ્ર કેાઈ ઉચ્ચ-કુળનુ હાવુ જોઇએ !
દિવસે વીતતા વસુમતી ઘરમાં સ્વભાવથી પ્રિય થઈ પડી. બધાંએ એનું નામ ચંદનબાળા રાખ્યું: ચઢન જેવી શીતળ !
એક દ્વિવસે, એવેના પ્રસંગ બની ગયા કે, શેઠાણી મૂલાનાં ઈર્ષ્યાના ઈંધણ વચ્ચે ચંદનખાળાને તાપ સહવા પડયાઃ ધનાવહુ શેઠ બહારથી આવ્યા હતા. એમના પગ ધાવા ચઢના દેડી આવી. ધેાતાં-ધાતાં એની કેશ-લટ નીચે રગદોળાવા માંડી. શેઠે એને ઉંચકીને ખભા પર ગાઢવી દીધી.
પગ
ખરાખર આ ટાણે જ ત્યાં રહેલી મૂલા-શેઠાણી આ દશ્ય જોઈ ગઈ. એને થયું : નક્કી મારા પતિ ચંદનાના પ્રેમમાં છે. મારા પ્રેમમાં આની ભાગીદારી ! ને વેર લેવાની એણે ગાંઠ વાળી.