Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[૫૯] સંગમે હવે નેહની સેનાને સંગ્રામમાં ઉતારી. સીતમાં સમતલ રહેવું સહેલ છે ! સ્નેહનાં એકાદ સૌનિક વચ્ચે પણ સમતુલા સાચવવી અઘરી છે !
આત્મ-ધ્યાનમાં રહેલા પ્રભુની સામે દૂર-દૂરથી માતા-પિતા ત્રિશલા-સિદ્ધાર્થને વિરહ-વિલાપ કરૂણ-રીતે આવવા માંડે. પણ આ ખની પાંપણ ખેલવાની વાત કેવી ! પળ પછી તો માત-પિતા છેક પાસે આવી ગયા. ધ્રુસકે-ધ્રુસકે રડી લઈને, એ બોલ્યાં :
વહાલસોયા વર્ધમાન ! તારા આ દુખિયારા મા-બાપની સામે જરા તે જે ! અમે ઘરડાં થયા છીએ. નંદિવર્ધને તો નેહ પર છે દીધું છે. બેટા ! તુંય આ નાદાન થઈશ ? ના, ના, તું તો કે વિનયી હતો! એક વાર આંખ ખોલ. એક મીઠે બેલ સંભળાવી દે. તો અમારા બધા ઘાવ રૂઝાઈ જશે.”
પથરને પીગળાવી દેતી આ વાણી પ્રભુના હેયે કંઈ અસર ન પેદા કરી શકી. ધ્યાનનું ગાન અચલ રહ્યું. સંગમન સીતમ હવે નિરવધિ બન્યોઃ રે ! આ તે માણસ છે કે માટીનું પૂતળું ! સ્નેહના સૈનિકથીય આ ન છતા ?
એક અનાડીવ્યકિત આવી. ખીર રાંધવા માટે એણે બે-ત્રણ પથરાની શોધને ડોળ કરી બતાવ્યો. શેધ સફળ ન થઈ. અંતે પ્રભુના પગ વચ્ચે ભડભડતે અગ્નિ પટાવીને એણે એની પર ખીર રાંધવી શરૂ કરી.
ઉપસર્ગની આ તો છેલ્લી હદ હતી. ભડભડતી જવાળાઓમાં સુવર્ણ શી પ્રભુની કાયા કાળી પડી ગઈ પણ અંતરમાં પૂરબહાર ખીલી ઉઠેલી ધ્યાનની અજવાળી પૂનમ પર જરાય કાળપ ન ચઢી.
સંગમે એક વેગવાન ઝંઝાવાત વહેતો કર્યો. પણ, મેરુચળે તો મહાવીર ચળે ! પછી પાષાણની વૃષ્ટિ શરૂ થઈ. પણ એ લોખંડીધ્યાન તો અડીખમ જ રહ્યું.
