Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[ ૫૩ ] ફેંકો. એક પુફાટ-ભર્યો ડંખ, પ્રભુચરણે દઈને તરત જ એ પાછળ હઠી ગયો. એને ભય હતો કે-ઘાયલ વ્યક્તિ પોતાની પર પડી જાય, તો કદાચ પિતાને નુકશાન થાય !
કેશિક વિશ્વાસ-ભરી આંખ ખોલી. રે ! પણ આ શું ! દૂધની ધાર ! લેહી વિનાનો માણસ! મળેલી હાર ને હતાશાએ એના ગુસ્સાને કાબૂમાં લીધે. એ જરા શાત-ચિત્તે વિચારે ચડે. ત્યાં જ વાત્સલ્યની વેણુ રણુકી :
બુઝ-બુજઝ ચંડ કોસિએ” !
શું વાણી! શું વાત્સલ્ય ! કેશિકને દુનિયા નવી-નવી લાગવા માંડી. જાતિનું એને મરણ થઈ આવ્યું. મુનિજીવનના શિખરેથી પિતે પટકાયે-એ પળની યાદ એને ધ્રુજાવી ગઈ. કુડાડીની ધારે પોતાનો જ જીવ લીધે-એ પળનું સ્મરણ એને રોમાંચ આપી ગઈ. આંખમાંથી પશ્ચાતાપની પાવની–ધારા વહી નીકળી.
જતિ-સ્મરણની એક પળ એવી પુનિત આવી ગઈ કેસાપનું જીવન અણધાર્યો પલટે લઈને આત્માભિમુખ થઈ ગયું. પ્રભુને ત્રણ–પ્રદક્ષિણા આપીને એણે અનશનનો સ્વીકાર કર્યો. પ્રભુ ત્યાંજ કાઉસગ-ધ્યાને ખડા રહી ગયા પણ અવતાર એવો અવળે મળ્યો હતો કે, પ્રભુ-દર્શનની આ પળનો વધુ લાભ લે એને માટે શક્ય ન બને. દરમાં માં સંતાડીને એ પ્રભુનું ક૯પના-દર્શન કરી રહ્યો.
સૂનીવાટે થઈને ગયેલા પ્રભુની પાછળ સાપની સંહાર-લીલાને તમારો જોવા માટે લેકને તેડાં મૂકવાની જરૂર ન રહી. ધીરેધીરે સહુએ એક દિ' જોયું કે પ્રભુ ધ્યાનમાં ખડા છે. સાપ દરમાં મેં નાખીને નિચેષ્ટ જેવો થઈ પડે છે. સાપ પર વેરની વસૂલાત લેતી કેઈ આંખોએ ઝેર ઓકતા કહ્યું : ઢાંગી સાપ! આટલી બધી સંહારલીલા પછી હવે તને ધ્યાન ને ધર્મનું ધતીંગ સૂઝયું. સો ઉંદર ખાઈને, બિલી–બાઈ હવે હજે નીકળ્યા !
ઘેડા દિવસ આમ ચાલ્યું. કઈ પથ્થર મારે, કેઈ લાકડીથી મારે. પણ સાપની સમતા વધતી જ ગઈ.
