Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[૨૪] બને પક્ષે યુદ્ધની ઝાલરે બજી ઉઠી. રણભેરીના આકાશ-ચરતા ભીષણ-નાદથી ધરતી ધણધણી ઉઠી. ત્રિપૃષ્ઠનું બળ પૂર બહારમાં હતું. અશ્વગ્રીવમાં બળની એટ હતી. પણ વિનાશ-કાળે વિપરિતવિચારે જ આવે છે. બંને મોરચે લાખે જવાંમર્દી જાગી ચૂક્યા. વાસુદેવ અને પ્રતિવાસુદેવ વચ્ચેનું આ ખૂનખાર યુદ્ધ દેવતાઈ શસ્ત્રઅસ્ત્રોથી ખેલાવાતું હતું.
એક સ્ત્રીને આગળ કરીને, સંગ્રામને મેદાને તાતી-તલવાર તણાઈ વાસુદેવ-પ્રતિવાસુદેવ સામ-સામે ટકરાય. લેહીથી ધરતી લચપચ બની ગઈ. રક્ત-રંગી સરિતાઓમાં જાણે અસ્થિના ઢગ તણાવા માંડયા.
શસ્ત્ર ખૂટયા. અસ્ત્ર બાકી ન રહ્યા. વિજયનો વાવટે વાસુદેવ તરફ ઢળે-એમ જણવા માંડયું. ત્યાં જ પ્રતિવાસુદેવ અશ્વગ્રીવને પિતાનું દેવાધિષ્ઠિત ચકરત્ન યાદ આવ્યું. એ હર્ષમાં આવી ગયો. ચકરત્નને આંગળીને ટેરવે ઘુમાવી-ઘુમાવીને એણે ત્રિપૃષ્ઠ પર એને મરણતોલ ઘા કર્યો. પણ આ ચકરત્નથી એના જ સ્વામી અશ્વગ્રીવના મતના લેહી–લેખ લખાઈ ચૂક્યા હતા.
અનુપમ પુણ્ય અને અજેડબળના સ્વામી ત્રિપૃષ્ઠને ચકરને ખાસ ઈજા ન પહોંચાડી. એક સામાન્ય-મૂછમાંથી ઊભા થઈને, ખુન્નસ સાથે એમણે એ જ ચકરલનને આંગળીને ટેરવે જોર-જોરથી ઘૂમરાવ્યું. એની ઘરેરાટી ને એના ચાલકને ગુસ્સ-જુસ્સો જોતા જ સહુની છાતી બેસી ગઈ. ત્યાં તો ફર....૨....૨ કરતું એ ચકરત્ન અશ્વી1 ભણી ઝંઝાવાતી વેગે ધસી ગયું. ને બીજી પળે તે અશ્વરીવનું ધડ ધરતીની–ધૂળમાં રગદેળાવા માંડયું. પોતાના જ શસ્ત્રથી પિતાનો વિનાશ ! ! અલ્પગ્રીવને કર્મરાજે સાતમી નારકમાં રંગોળી દીધો.
વાસુદેવના વિજય-નાદથી ધરતી ને આકાશ ગાજી ઉઠયા. આકાશમાં રહીને દેવોએ વિજયની દુંદુભિ વગાડી. અત્યાર સુધી પ્રતિવા
