Book Title: Mahavir 27 Bhav Sachitra Jivan Darshan
Author(s): Purnachandravijay, Rajendravijay
Publisher: Susanskar Nidhi Prakashan
View full book text
________________
[ ૨૬ ] વૈભવ એવી માદક-ચીજ છે કે-એમાં ભૂલતા વાર ન લાગે. એમાંય વળી વાસુદેવને વૈભવ એટલે પૂછવું જ શું? ત્રિપૃષ્ઠના જીવનમાં આવી એક પળ આવી ને એમને ભુલ–ભુલામણીમાં નાખી ગઈ. વૈભવી-જીવનની સાથે સંકળાયેલી ચીજોમાં સુરા, સુંદરી ન સંગ્રામની જેમ સંગીત પણ એક ચીજ છે.
વાસુદેવના શયનખંડમાં આછી-આછી સૂરાવલિઓ ફેલાય અને એ નિદ્રાધીન બને ! આવી એક રાતે વાસુદેવ ભૂળ્યા.
સંગીતની સૂરાવલીઓ છેડાઈ રહી હતી. પાયલ બજી રહ્યા હતા. અને વાતાવરણ સ્વર્ગીય હતું. ત્રિપૃષ્ઠ-વાસુદેવ આવી સૂરાવલિઓ વચ્ચે શય્યા પર આડા થયા. શવ્યાપાલકને એમણ આજ્ઞા કરી કેહું નિદ્રાધીન બનું, પછી આ ગીત-સંગીત બંધ કરી દેજે !
થોડી પળોમાં વાસુદેવની આંખ મીંચાઈ ગઈ. પણ સ્વરની માધુરીમાં મસ્ત બનેલાં શયા પાલકની આંખ એ તરફ ન ગાઈ ને સંગીત ચાલુ જ રહ્યું. શું સંગીત હતું ! શવ્યાપાલક એમાં ડેલી રહ્યો. પળે પસાર થઈ રહી. પટ નંબર ૧૭
વાસુદેવ ત્રિપૃષ્ઠ જ્યારે જાગ્યા, ત્યારે પણ ચાલુ રહેલી સંગીતની સૂરાવલિઓ સંભળાતા જ એમણે ભ્રકુટિ ચડાવીને રાડ પાડી : રે! મારી આજ્ઞા કરતા તેને આ સંગીત વધુ મીઠું લાગ્યું શું ? આજ્ઞા-ભંગ ! ચાખી લે, એના માઠાં ફળ!
ને વાસુદેવે શવ્યાપાલકના કાનમાં ખળખળતુ સાસુ રેડા. વ્યું. એ રાડો પાડતો ગયે, એમ વાસુદેવ ખુશ થતા ગયા. ને એક કર્મ એમણ એવું તો અચલ બાંધ્યું કે-જે કર્મ ભમહાવીરના ભવમાં કાનમાં ખીલા ઠોકાવીને જ ખર્યું.
વાસુદેવના વૈભવનો પાપભર્યો ચોરાશી -લાખ વર્ષને અંતકાળ નજીક આવ્યા. ભગવાન શ્રેયાંસનાથની ધર્મદેશનાએ ઝડપી
