________________
માનવતાનાં વહેતાં ઝરણાં
શ્રી રાજેશ » [ “કલ્યાણ માટે ખાસ ] ખાનદાની, ખેલદિલી, સજનતા તથા પરોપકાર ને ઉદારતા તેમજ સ્વાર્થ ત્યાગ સંસ્કારિતા અને સહનશીલતા, પ્રમાણિક્તા ઇત્યાદિ માનવતાના પાયામાં રહેલાં મૂળભૂત સદગુણ છે. જીવનમાં આ સગુણે જે ન કેળવ્યા તે માનવ ખરેખર ધર્માચરણને પામવાને યોગ્ય બનતું નથી. ધર્મ તેના જીવનમાં દીપ નથી. માનવતાને અજવાળી જનારાં આવાં સુંદર કેન્ટિનાં સદગુણો આપણી આસપાસના સંસારમાં જ્યાં ત્યાં વેરાયેલાં પડ્યા છે, તેમજ જીવનને દૂષિત કરનારાં દુર્ગુણે પણ પડ્યાં છે. તેમાંથી મુખ્યત્વે માનવતાના પાપાભૂત ગુણોની ગૌરવગાથા અહિં ખાસ “કલ્યાણુ” માટે લેખકશ્રી તૈયાર કરીને રજૂ કરે છે. માનવતાના સુંદર પાસાને રજૂ કરતાં આ મનનીય ને હૃદયંગમ જીવન પ્રસંગે વાસ્તવિક રીતે બની ગયેલા પ્રસંગો પરથી રજૂ થાય છે; “ કલ્યાણ” માં આ વિભાગ નિયમિત રીતે પ્રસિદ્ધ થતું રહેશે. વાચકોને આને અંગે જે કાંઈ જણ
- વવા જેવું હોય તે જણાવવા વિનંતિ છે.
-
૧ ઉદારતા:
- શું સારું ગણાય ?” કાનપુરની બજાર વચ્ચેથી મટર ઝડપી શેઠે શાંતિથી જવાબ વાળ્યોઃ “ભાઈ ! ભારે રવાના થઈ રહી હતી. બંને બાજુ ભરચક વસ્તી; પુત્ર તો મરી જ ગયો હતો. એ તે કદી પાછા કીડીયારાની પેઠે કાનપુરની બજાર ઉભરાઈ રહી આવવાનો જ નહતો. ત્યારે શું બીજાને ભારે હતી. છતાં પણ ડાઈવર હોનું ના જોરે મોટર બચાવો જ નહિ. મારનારને મારવાથી જ કાયદો હંકારી રહ્યો હતો. બજારનો ભાગ વધી મોટર થાય એ તો હિંસક વાત છે...મારો બાબો જ્યાં આગળ વધી. પણું...ત્યાં જ ભાગ ઓળંગવા હશે ત્યાં શાંતિ ભોગવશે, કારણ કે એના ભારનાજતા તેર વર્ષના કીશોર સાથે મોટર અથડાઈ રને પ્રાણને મેં બચાવવા કોશિશ કરી હતી...' કુમળા બાળક ત્યાં જ ચગદાઈ ગયે. એનું પ્રાણ પ્રશ્ન પૂછનાર ભાઈ શરમાઈ ચાલતા થયા. પંખેરૂ ઉડી ગયું. - એ હતો કાનપુરના ધનવાન “સાધ' જાતિના ૨ દિલની અમીરી:ગૃહસ્થને એકનો એક જ છોકરે... તુરત જ માણસો ટોળે વળી યુવાન ડ્રાઈવરને હાથમાં લઈ રાખ્યાળાની કકડતી ઠંડી હતી. હિમવર્ષાથી ખેખર કરી નાંખ્યો. લોહી વહેતો ડાઈવર પણ ડામર રોડ પણ ભીંજાઈ ગયો હતો. ધરતી પર પગ ત્યાં લોથ થઈને પડી ગયો.
મૂકવા સલામતી ભર્યા ન હતા. એ વખતે એક આ બાજુ મૃત બાલકના પિતાને ખબર ગરીબ ભિખારી પોતાના નાનકડા બાળકને લઇને પહોંચાડી. તેઓ તરત જ ત્યાં આવ્યા. બાળક તે ગલી ગલીએ ભટકતો હતે. ભૂખથી એની આંખે મરી જ ગયો હતો. પણ ડ્રાઈવરની આ દુર્દશા ---- ઉંડી ઉતરી ગઈ હતી. પગમાં ચાલવાની જરા પણ જોઈ તેમણે ભાડાગાડી મંગાવી જાતે હેપીટલમાં શક્તિ ન હતી. છતાં પણ એને એની ખાતર નહિ.. જઈ ડાઈવરને દાખલ કર્યો. ભરતા ડ્રાઈવરને ભૂખે મરતા નાના બાળકની ખાતર ભીખ માંગવા બચાવ્યો.
- નીકળવું પડયું હતું. આ પછીથી તુરત જ ઘટના સ્થળે આવી મૃત્યુ એ દાદા ! એ શેઠ! એ મોટા ઘરના માલિક પ્રિયા પતાવી. એમના એક નજીક સંબંધીએ જઈ ત્રણ દિવસથી ભૂખ્યો છું. આ છોકરાની મા છ એમને કહ્યું: “શેઠજી ! તમે ખોટું કર્યું. કેશ મહિનાના નાના છો રૂને મૂકીને કાલે જ મરી ગઈ. કરવાના બદલે તમે ઉલટો ડ્રાઈવરને બચાવ્યું. આ નાનું બાળક ટળવળી રહ્યું છે. એને જીવ કંઠે આવી
