________________
• પણ એમ ક ંઈ સીધેસીધા એ ખર-દૂષણને આપણા હવાલે કરે તેવા નાદાન વરુણ નથી તે !' · બસ, એ નાદાન બનાવવાનું કામ મારૂં !' એટલે, શું આપણે ભીખ માગવાની ?’ • હરગીઝ નહિ. આપણે જરા ય માથું નમાવવાનું નહિ અને ખર-દૂષણ એ આપણને સાંપી દે, એ રીતે થાય તે ?’
"
• અશક્ય...’
“ મને આજની રાત પ્રયત્ન કરી લેવાની રજા આપે...’
ભલે !’
· રાવણને પવન જયની વાત એક તરંગ લાગ્યા. પવન જયતે પેાતાના પ્રયત્નની સફળતા લાગી. તે રાવણને પ્રણામ કરી પેાતાની શિબિરમાં આળ્યે, શિબિરમાં પ્રહસિત આંટા મારી રહ્યો હતા. પવન જયે આવીને હસિતને પેાતાના ખાનગી મંત્રણાલયમાં લઈ ગયા.
‘તારે અત્યારે નગરમાં જવાનુ છે...' તૈયાર.’
· જઈને સીધું તારે વરુણને મળવાનું છે, અને મારી અંગત સંદેશા આપવાના છે...'
6
શું’
કહેવાતું કે, એક મિત્ર તરીકે પ્રહલાદપુત્ર પવનજય આપને તત્કાલ મળવા ચાહે છે.
.
6
.
પછી ?’
· જવાબ લઈને તુરત પાછા આવવાનું.' પ્રસિત તૈયાર થઇ ગયા. તેણે રાજદૂતને વેષ ધારણ કર્યાં અને આકાશમાર્ગે તેણે વણુની નગરીમાં પ્રવેશ કર્યાં. નગરમાં યુદ્ધની તડામાર તૈયારીઓ ચાલતી તેણે જોઇ. એકેએક સ્ત્રીપુરુષને તેણે સૈનિકના જુસ્સામાં જોયાં. એક પછી એક રાજમાગ વટાવતા તે વરુણના રાજમહાલય આગળ આવી પહોંચ્યા. પણ ત્યાં તે એક કીડીને પ્રવેશવાના પણ મા નહતા. મહાલયનું વિશાળ પટાંગણ સૈનિકાથી ભરાઈ ગયું હતું. મહાલયના દારે યમદૂત જેવા સૈનિકા શસ્ત્રસજ્જ બનીને પહેશ ભરી રહ્યા હતા. મહાલયની અટારીમાં વરુણુના
લ્યાણુ : જાન્યુઆરી, ૧૯૬૩ : ૮૩૩
પુત્રા પુંડરિક અને રાજીવ જીસ્સાભરી વાણીમાં સૈનિકોને પ્રેત્સાહિત બનાવી રહ્યા હતા.
‘ વહાલા નરવીરા ! આજે આપણી સ્વત ંત્રતાને ભરખી જવા માટે રાક્ષસ આપણા દ્વાર ખખડાવતા ઉભા છે. આજે આપણી મરદાનગી કસોટી પર છે. પરંતુ ચિંતાનું કાઇ કારણ નથી, કારણ કે
ધ આપણા પક્ષે છે. અન્યાયી રાવણુ પ્રદેશ લાલસાથી અને સત્તાલેાલુપતાથી આપણા પર ચઢી આવ્યો છે...પરંતુ જેવા હાલ-બેહાલ તમે ખર-દૂષણના કર્યાં તેવા જ હાલ-બેહાલ રાવણના કરીને જંપવાનું છે. એ અધમ રાક્ષસને એ બતાવી આપે કે વરુણુપુરીને એક-એક નાગરિક પેાતાના સ્વાત ત્ર્યને ઝંખે છે...વણુરાજને ચાહે છે...'
સૈનિકાએ ગગનભેદી ગજના કરી. રાજતા જય હો ! '
પ્રહસિત સૈનિકાના અપાર શૌયને જોઇને દંગ થઇ ગયા. તેણે દ્વારપાલને કહ્યું: ભાઇ, હું લંકાપતિના સેનાપતિ પવનજયના દૂત છું. મારે તત્કાલ વરુણુરાજને મળવુ છે.'
·
વરુણ
દ્વારપાલ ક્ષણભર પ્રહસિતને જોઈ રહ્યો. તેને વિશ્વાસ પડયા કે • આ કાઈ બનાવટી નથી પરંતુ દૂત જ લાગે છે.' તેણે એક સૈનિકને શાશ કર્યાં અને પાતે ચાહ્યા ગયા. પેલે સૈનિક પ્રહસિતની પાછળ આવીને ઉભા રહી ગયા; પ્રતિના પર તેણે ચાંપતી નજર રાખવા માંડી.
દ્વારપાલ ગુપ્તમાગે વસ્તુરાજના આવાસમાં જઇ પહોંચ્યા.
મહારાજાને જય હો.' દારપાલે નમન કર્યું. • કેમ, જયમંગલ ? ’
• મહારાજા, લંકાપતિના સેનાપતિ પવન’જયના અંગત દૂત આપને તત્કાઁલ મળવા ચાહે છે. જયમંગલે વરુણરાજના મુખ સામે જોયું વણુરાન્ટે ચેાડીક ક્ષણા વિચાર કરી કહ્યું :
- ભલે, લઇ આવ એને,’
દ્વારપાલ સડસડાટ ચાલ્યે! ગયા. સિતને લઈ પુનઃ તે વરુણુરાજ પાસે આન્મ્યા; પ્રસિતને
