________________
૮૩૬ : રામાયણની રત્નપ્રભા
વાતચિત કરી રહ્યા હતા. પવનંજયે જઇને પ્રણામ બંને રાજાઓ મળ્યા. વરરાજે ખર અને કર્યા.
દૂષણને રાવણના હવાલે કર્યા. બંને રાજાઓ વચ્ચે કેમ અત્યારે કંઈ. રાવણે પવનંજયને મૈત્રીની સ્થાપના થઈ. બેસવા ઈશારે કરી પ્રશ્ન કર્યો. મહારાજા ! કાર્ય સિદ્ધ થઈ ગયું છે...'
રાવણ પવન જય પર ખૂબ ખૂથ થઈ ગયે. “કેવી રીતે ?”
પિતાની સાથે લંકા આવવા માટે તેણે પવનં“ખર અને દૂષણ આપણને માનભેર પાછા મળી જશે !”
જયને સમજાવ્યો પરંતુ પવનંજયની ઇચ્છા તત્કાલ અશકય. અભિમાની વરણ એમ સહેજે
ઘેર પાછા ફરવાની હતી. તેણે રાવણની રજા માગી. સેપી દે તે મારા માન્યામાં નથી આવતું.”
રાવણે અનેક ભેટ આપી તેને વિદાય કર્યો. પણ હવે તે પણ માનવાનો અવસર આવી પોતાના સૈન્યની સાથે પવનંજય આકાશ ગયે છે ! આપણે કાલે પ્રભાતે પ્રવ દિશાના માર્ગે નગર તરફ પાછો વળ્યો. માનસરોવરના તટ ઉધાનમાં જવાનું. ત્યાં વરુણરાજ ખર અને
પરથી જ્યાં એ પસાર થયો કે અંજનાની સ્મૃતિ દૂષણને આપણે હવાલે કરશે અને આપના અનેક
તાજી થઈ. મહિનાઓ પહેલાંની એ રાત તેની પરાક્રમી મિત્ર રાજાઓમાં એકનો વધારો થશે.
સામે પ્રત્યક્ષ થઈ. પ્રહસિતને તેણે કહ્યું : વરુણરાજ આપના મિત્ર બનશે?
અંજનાનું શું થયું હશે ?' રાવણને આમે ય પવનંજય પ્રત્યે સહજ પ્રેમ કેમ એવી શંકા કરે છે ?' હતે. પવનંજયની વાતને તે નકારી શકશે નહિ.
ના ના, શંકા નથી કરતે, પરંતુ જિજ્ઞાસા જેવી રીતે ખર-દૂષણને મિત્ર રાજા તરીકે થાય છે.” માન્ય કર્યા હતા તેવી રીતે વરુણરાજને પણ મિત્ર
હવે કયાં આપણે દૂર છીએ? આ નગરમાં રાજા તરીકે સ્વીકારવાની વાત તેના ગળે ઉતરી. પહોંચ્યા એટલી વાર !' બિભીષણને પણ વાત ગમી.
જોતજોતામાં તે નગરની બહાર વિમાને “ જા તે કુંભકર્ણને બોલાવી લાવ. રાવણે આવી પહોંચ્યા. નગરમાં પણ વાયુવેગે પવનંજયના કુંભકર્ણને બોલાવવા બિભીષણને કહ્યું. બિભીષણ આગમનના સમાચાર પહોંચી ગયા. રાજા પ્રહલાદ કુંભકર્ણને બોલાવી લાવ્યો. પવનંજયે સમગ્ર વગેરેએ પવનંજયનું સ્વાગત કરવા માટે મોટી તૈયાવાત કુંભકર્ણને કહી સંભળાવી. કુંભકર્ણને પણ રીઓ કરી. જના ગમી.
નગરજનોએ મહોત્સવપૂર્વક પવનંજયનું આ પવનંજય યુદ્ધવિરામ માટેની અનુજ્ઞા લઈ સ્વાગત કર્યું. પરંતુ પવનંજયનું ચિત્ત નગરજનોના તુરત જ પિતાની શિબિરમાં આવ્યો. પ્રહસિતને સ્વાગતમાં ન હતું, તે તો અંજનાને મળવા આતુર કેટલીક સમજુતી કરી વરુણરાજ તરફ રવાના કર્યો હતે. પોતાના મહેલે આવી, પ્રહસિતને બીજું બધું અને છાવણીમાં યુદ્ધવિરામનો ધ્વજ લહેરાવી દીધો. કામકાજ ભણાવી એ પહોંચ્યો માતા-પિતા પાસે.
અચાનક બંને પક્ષે યુદ્ધવિરામના દવ લહે. માતા-પિતાને પ્રણામ કરી ત્યાંથી સીધો જ પહોંએ રાઈ ગયેલા જોઈ સહુને આશ્ચર્ય થયું. પ્રભાતે અંજનાના આવાસે. પરંતુ ત્યાં તે બધું સુનસામ લંકાપતિ કુંભકર્ણ, બિભીષણ પવનંજય વગેરેને હતું. નહેતે ત્યાં કોઈ પહેરેગિર કે નહોતી કેઈ . લઈને પૂર્વ દિશાના ઉધાનમાં પહોંચે. બીજી બાજુ દાસી, પવનંજયે ત્યાં બધું વેરવિખેર જોયું તે પ્રહસિત વરુણરાજ ને તેમના પુત્ર સાથે ખર અને મહેલમાં ગયો. દૂષણને લઈને ઉદ્યાનમાં આવી પહોંચે. ? “કઈ છે?” તેણે બૂમ પાડી.
નગા
