Kalyan 1957 06 Ank 04

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 8

મેં જોયા
આપણે
ૠગવાનને જોયા છે?” બાળક કહે “હા, છે અને પૂજા પણ કરી છે.” કાકી કહેતું જૂઠુ કેમ ખેલે છે ? તારા જન્મ પછી સિદ્ધાચળજી ગયા છીએ જ કયાં કે તું ખૂબ કરે ? ” “મેં આદીશ્વર ભગવાનને પૂછ્યા છે અને અદ્ભુત નાથને પણ પૂજ્યા છે.” એમ બાળકે કહ્યું. યારે પૂજ્યા છે ?’’ એવા પ્રશ્નના ઉત્તરમાં તેણે કહ્યું, “મારા પૂર્વભવમાં.” કાકીએ પૂછ્યું “પૂર્વભવમાં તું કાણુ હતા ?’” બાળક ખેલ્યો “હું પાપટ હતા. તેની ફાકીએ આગળ વધારે પ્રનાં પૂછ્યા નહિ. તેને લાગ્યું કે—સંભવ છે કે—હવે વધારે પ્રશ્નનાના જવામાં તે ગમે તેમ જાડું સાચું ખેલે; અને તે ઘેર આવ્યા.
'
સાંજે જ્યારે પુરૂષો ઘેર આવ્યા ત્યારે સવારના બ્રુનેલી બધી વાત અમારી આગળ કરવામાં આવી, અમે જ્યારે તેને પૂછ્યું ત્યારે કરીને તેણે એના એ જ જવામા આપ્યા. આ સમયે તેની ઉમંર ત્રણ વર્ષની હતી અને ત્યારથી પાતાને સિદ્ધાચળછ લખું જવા તે હમેશા આગ્રહ કરવા લાગ્યો. નવ મહિના પછી મારી તખીયતના કારણે અમારૂ વઢવાણુ કેમ્પ જવાનું થયું. ટ્રેઇનમાં પાલઘર આગળની ટેકરીઓ બતાવી સિદ્ધરાજને મેં કહ્યું “જો, આ સિદ્ધાચળજી છે.” ત્યારે તે તરત જ ખેલ્યા “ના, આ સિદ્ધાચળજી નથી, વઢવાણુ કેપમાં લીંબડી ઉતારામાં અમે એ મહિના રહ્યા. ત્યાંથી તે દરરાજ દર્શન કરવા જતા. કાઈ પણ ભાળક કરતાં જુદી જ રીતે દર્શન અને સ્તુતિ કરતા જોઇ લોકો તેના તરફ આકર્ષાતા. વ્યા ખ્યાનમાં પણ દોઢ કલાક સુધી એક સરખાં મુનિ મહારાજને સાંભળતા. લોકો તેને તે કોણ છે અને કયાં જવાના છે એમ પૂછતા ત્યારે તે કહેતા ‘હું સિદ્ધાચળછ જવાનો છું.” કોઈ વધારે પૂછપરછ કરતુ તા પોતાના પૂર્વભવની વાત પણ કરતા. આમ વાત ચારે બાજુ ફેલાવા લાગી, દૂર દૂરથી શ્રી અને પુરૂષો તેને જોવા આવવા લાગ્યા. કંઇ નહિ તે લગભગ દશેક .હાર માણુસ તેને જોવા આવ્યું હશે. વહેલી સવારથી તે રાતના નવ વાગ્યા સુધી લોકો આવતા અને જાતજાતના પ્રશ્ના તેને પૂછતા. છોકરા આ બધા ત્રાસથી પરેશાન થઇ ગયા અને ત્રણ ચાર
ક્લ્યાણ ઃ જીન : ૧૯૫૭ : ૨૭૧ :
દિવસ તેને તાવ પણ આવી ગયો. કેટલીયે સ્ત્રીઓ પચીસ ત્રીસ માઇલ દૂરથી ઉપવાસ કરી પગે ચાલીને તેને જોવા આવતી, અને આવીને એકદમ તેના પગમાં પડતી. આ બધુ મને ગમતું નહિં, પણ હું લાચાર હતા. તેએમને સાંભળતા નહિ. તેઓ પોતાના પૂર્વભવ કે ભાવિ જન્મ અંગે બાળકને પ્રશ્નો પૂછવા લાંગી જતાં. અલબત્ત, બાળક આ બાબતમાં કશે। જ જવાબ આપી શકતા નહિ.
એક વખતે સ્થાનકવાસી સંપ્રદાયના પાંચેક સાધ્વીજી આવ્યાં. તેમણે બાળકને પોતે પૂર્વભવમાં શું કર્યું" હતું તે પૂછ્યું. ભાળકે કહ્યું મેં કેસર અને ફુલથી આદીશ્વર ભગવાનની પૂજા કરી હતી.” “એ પ્રમાણે ફુલ તોડવા અને ભગવાનને ચઢાવવા તેમાં પાપ નથી ?” તેઓએ પૂછ્યું. આવા પ્રશ્ન પૂછવા તે ખોટું છે. તમે જુએ છે ને કે પૂજા કરવાથી તે હું પક્ષીમાંથી મનુષ્યભવમાં આવ્યા છું ?'' સાધ્વીજી આ સાંભળીને
પ્રસન્ન થયા.
મોરબીના એક મેડ્રેટ, જેઓ મેરખી રેલ્વેના અધિકારપદે હતા તેમણે તેને મુંઝવી નાંખનાર પ્રશ્ના પૂછીને આકરી કસોટી કરી. પરં’તુ પાલીતાણા બીલકુલ નજરે જોવા ન છતાં, તેણે પક્ષીજીવનમાં શું શું કર્યું.” હતું તેના એવા સચેટ જવાબ આપ્યા કે, કાંતે પણ ખાત્રી થાય કે પૂર્વભવના સ્મરણ વિના આ બધું કહેવુ અશકય છે. તેમની વચ્ચે નીચે મુજબ પ્રશ્નાત્તરી થઈ.
મેજીસ્ટ્રેટ ‘પૂર્વભવમાં તુ કાણુ હતા ? બાળક : હુ પાપટ હતા ?”’ મેજી :
બાળક :
મેથ્યુ
“તે પહેલાંના ભવમાં તુ કાણુ હતા ?’ “તેની મને ખબર નથી.”
પોપટના ભવમાં તું કયાં રહેતા હતા ?’
ધ્વંસવડ ઉપર,” સિદ્ધવડ કયાં છે ?’ ‘સિદ્ધાચળની બીજી બાજુએ. ” મેજી : ‘સિદ્ધાચળજી ઉપર શુ છે બાળક : ‘ધણા દેરાસરા, આદીશ્વર ભગવાન અને અદ્ભુતનાથ.’’
બાળક :
મેજી: “પૃહાડ ક્રૂરતી કંઈ દિવાલ છે! અને
ભાળક
મેન્ટ :