________________
: કલ્યાણ: જુન : ૧૯૫૭ : રપ : માહિતી (Infirmations) મેળવવા ખાતર, વિધિપૂર્વક જીવનમાં સેવન કરવા માટે સૂત્રની ન હોવું જોઈએ, પણ ધર્મવડે આપણું જીવ- જરૂર છે, અર્થની જરૂર છે, તદુભયની જરૂર નને કેળવવા માટે હેવું જોઈએ. ધર્મવડે આપણે છે, એથી મન બંધાય છે, વાણી સુધરે છે, સમગ્ર–જીવનને ઉચ્ચ રૂપાન્તર આપવા માટે કાયા સન્માર્ગગામી થાય છે, પાપ રોકાય છે, ધર્મક્રિયા અને એ માટે રચાએલાં ખાસ સૂત્રના પુણ્ય વધે છે, સુખ મળે છે, દુઃખ ટળે છે. અધ્યયનની પ્રથમ જરૂર છે. દાખલા તરીકે , એક નવકારમંત્ર જેટલા નાનકડા સૂત્ર વડે ધર્મક્રિયા માટે રચાયેલાં સૂત્રમાં સૌથી પ્રથમ મંગળનું આગમન થાય છે, અમંગળ દૂર જાય સૂત્ર શ્રી પંચપરમેષ્ટિ નમસ્કાર મહામંત્રનું છે. છે, તે ચૈત્યવંદન, દેવવંદન અને પ્રતિક્રમણતે સૂત્રનું અધ્યયન કેવળ અધ્યયન માટે નહિ ની ક્રિયામાં આવતાં મેટાં સૂત્રવડે તે કાર્ય પણ તેનું સૂત્ર, અર્થ અને તદુભય સહિત કાળ, વધુ પ્રમાણમાં કેમ ન થાય? અવશ્ય થાય. વિનય, બહુમાન અને ઉપધાન આદિ વિધિપૂર્વક અને એ કરવા માટે જ સૂત્રની રચના છે. અને અધ્યયન કરી, પ્રત્યેક કાર્યના પ્રારંભમાં વિશ્વના સુત્રોનાં અવલંબનપૂર્વક થતી ધર્મ-ક્રિયાઓ નિવારણ માટે અને ઇષ્ટ સાધન માટે મંગળ વડે સમગ્ર જીવન ધાર્મિક અંકુશમાં આવી જાય તરીકે ઉપયોગ કરવાના હેતુએ છે; સમગ્ર જીવ છે. આ એક પ્રકારની આધ્યાત્મિક કસરત છે. નમાં તેને વિધિયુક્ત પ્રયોગ કરવા માટે છે. સૂત્ર, અર્થ, અને તદુભયના આલંબનપૂર્વક કહ્યું છે કે –
થતી પ્રત્યેક ધર્મક્રિયાની પાછળ, દેવ, ગુરુ અને “મેરામણે સચો વિવાદો વેને મળે વળે ધર્મતત્વનું બહુમાન અને આદરપૂર્વક આરાધરામુભાઈ રવજુ, સુમરાના વઢ િITI ના થાય છે. અને એ આરાધન વડે, જીવ
ભજન-સમયે, શયન-સમયે જાગવાના- ક્રમશઃ આધ્યાત્મિક ઉન્નતિના શિખરે પહોંચે છે. સમયે, પ્રવેશ-સમયે, ભય-સમયે, કણ-સમયે - શારીરિક વ્યાયામનું જેમ શાસ્ત્ર હોય છે, અને સર્વ–સમયે ખરેખર પંચનવકારનું સ્મરણ પરંતુ એ શાસ્ત્ર વ્યાયામમાં કુશળતા મેળવવા કરવું જોઇએ.
માટે હોય છે, નહિ કે કેવળ શાસ્ત્રના પંડિત જેમ નવકાર માટે તેમ ક્રિયા માટેનાં દરેક બનવા માટે. તેમ માનસિક વ્યાયામ કહે કે સૂત્રે માટે સમજવાનું છે. ગુરુવંદનસૂત્ર, ચેત્ય- આધ્યાત્મિક વ્યાયામ કહે, તે માટે ક્રિયાના વંદનસૂત્ર, દેવવંદનસૂત્ર, પ્રતિક્રમણવ, સામ સૂત્રે છે. એ સૂત્રે વિધિપૂર્વકના માનસિક વિકસૂત્ર, લેગસ્સસૂત્ર, કાર્યોત્સર્ગસૂત્ર, પચ્ચખા- વ્યાયામ વડે આધ્યાત્મિક બળ કેળવીને આત્માની ણસૂત્ર વગેરે પ્રત્યેક સૂત્ર કેવળ ભણવા માટે ગુપ્ત શક્તિઓ પ્રગટ કરે છે, સુષુપ્ત શક્તિનથી, પણ ધર્મનું જીવનમાં પ્રત્યક્ષ આચરણ એને જાગૃત કરે છે. ધાર્મિક શિક્ષણની પાછળ કરવા માટે છે. પૂજ્ય પુરુષ અને તેમનાં પ્રતિ- રહેલું આ મહત્વનું ધ્યેય કેવળ વિદ્યાર્થિઓના કોને વંદન એ ધર્મ છે, સમતાભાવ એ જ નહિ, પણ ધાર્મિક શિક્ષકના લક્ષમાં પહેલું . ધર્મ છે, પાપથી પાછા ફરવું એ ધર્મ છે, હોવું જોઈએ અને તેમના જીવનમાં ક્રિયાનાં ત્યાગને જીવનમાં ઉતારવે એ ધર્મ છે, અને સૂત્રોને આ રીતે અમલ કરવાની ધગશ હેવી એ ધર્મજ સુખ, અને સદ્ગતિનું મૂળ છે, તેનું જોઈએ. એ વડે શિક્ષક પિતે એટલે લાભ અનુ
