________________
નાસ્તા કરી લેવા કહ્યું, જો કે મારી પાસે કાંઈ નાસ્તા હતા નહિ, તેમજ પહાડ ઉપર કાઇ ખાતું પણ ન હતું. તેણે આશ્રયથી મારી સામે જોયું અને પુછ્યું શું તમને ભૂખ લાગી છે ??' મેં હા પાડી ત્યારે
66
તે એલ્યેા “ કાકાજી ! આદીશ્વર દાદાની પૂજા કરવા મળી તે। યે હજી તમે ભૂખ્યા છે? મને તે। બીજીવાર દાદાની પૂજા કરવા મળી તેથીજ મારૂં પેટ ભરાઈ ગયું છે. ” આટલું બધું ચાલવાનું તેમાં પાછે ભૂખ્યા એટલે તે કદાચ માંદા પડી જશે એમ ધારીને ઉતરતી વખતે મારી ડાળીમાં બેસી જવા માટે મે તેને કહ્યું, પણ તેણે ના જ પાડી. અને વધારે દબાણુ કરતાં તે રડી પડયા અને અંતે પગે જ નીચે ઉતર્યાં. એકત્રીસ દિવસ સુધી આમ એક સરખી તેણે પગે યાત્રા કરી,
વઢવાણુની જેમ અહિં પાલીતાણામાં પણ ઘણા ગૃહસ્યો આવતા અને અનેકવિધ પ્રશ્નો પૂછતાં. આમાં શેઠ ગિરધરભાઇ આખું દૃષ્ટ કાપડિયા અને અમરચંદ ધેલાભાઈ મુખ્ય હતા. મુનિ કપૂરવિજયજી મહારાજે તેને પ્રશ્ન પૂછ્યા પછી એવા નિણૅય ઉપર આવ્યા કે-બાળક દશ દિવસનુ હતુ ત્યારે માજીએ જે સિદ્ધાચળનું સ્તવન સંભળાવ્યું, તેનાથી તેને જાતિસ્મરણનુ જ્ઞાન થયું હતું. પણ તે વખતે તે ભાષા દ્વારા દર્શાવી શકે તેમ નહતું. પણ મુંબઈમાં આદીશ્વર દાદાને મળતી જ મૂર્તિ વાલકેશ્વરના દેરાસરમાં જોઇ ત્યારે તેને તે સ્મૃતિ ફરી તાજી થઈ આવી, જે તે વખતે તેણે સ્પષ્ટપણે વ્યક્ત કરી.
મુનિ મેાહનવિજયજીએ પણ બહુ જવાથી તેની પરીક્ષા કરી, એમણે નીચે પ્રમાણેના પ્રશ્ન પૂછ્યા;– મુનિ : “ તું પૂભવમાં કાણુ હતા ? '' બાળક: પોપટ -
..
• લ્યાણ ઃ જૈન : ૧૯૫૭ : ૨૩૩ :
મેં આદીશ્વરદાદાની કેશર અને ફુલથી
બાળક:
પૂજા કરી હતી. ””
મેળવી હતી ? ?? મુનિ : “ આ ખંને વસ્તુએ તે કેવી રીતે
બાળક
મરૂદેવી માતાના નાના હાથી ઉપર
કેશરની વાટકી પડી હતી. તેમાંથી મેં મારા પંજા વડે કેશર લીધું હતું અને સીધવડમાં મારા માળાની બાજીના બગીચામાંથી મેં ચમેલીના ફૂલ લીધા હતાં.
મુનિ : “ તે પ་જાવડે કેશર અને ફુલ કેમ લીધાં અને ચાંચવડે કેમ ન લીધાં ? ’’
એન્ડ્રુ થાય અને
બાળક: “ ચાંચથી પકડું તે।
,,
આશાતના થાય.
:
તું
મુનિ : જાત્રાળુાની આટલી બધી ગિરદી વચ્ચે કેવી રીતે અંદર જઇ શકતા ?
બાળક: “ જ્યારે ગિરદી ઓછી થતી ત્યારે અપેારના સમયે હું જતા હતા. ’’
મુનિ : “ ત્યારે દરવાજો તા બંધ હોય, તે તુ કેવી રીતે અદર ગયેા.?
બાળક : “દરવાજાના સળીયાઓની વચ્ચેથી હું ગયેલા.’
: સુનિ મૃત્યુ વખતે તારા મનમાં શું હતું?' બાળક: મેં આદીશ્વર ભગવાનને પૂજ્યા હતા તેના સત્તાના ઊંડા અનુભવ હતા.”
મુનિ : “તુ પાલીતાણામાં સિદ્ધવડ ઉપર રહેતા હતા. અને આ ઢઢ્ઢાનુ કુટુંબ તે। મારવાડમાં સેંકડ માઇલ દુર રહે છે તેના કુટુંબમાં તે જન્મ કેવી રીતે લીધા ?”
બાળક : તેઓએ મને ખેલાબ્યા હતા અને હું હુ ત્યાં ગયા.”
મુનિ : “ તેની પૂર્વભવમાં તુ કાણુ હતા. ? '' બાળક “ તેની મને ખખ્ખર નથી, ’’ મુનિ : પાટના ભવમાં ખીજું કાઈ તારી સાથે હતું ? ”.
બાળકઃ “ હા, એક ભાઈ હતા, ’
તેના આ છેલ્લા જવાબ સાંભળી અમે બધા આશ્ચયૅ માં પડયા. અમે તેને કેવી રીતે ખેાલાબ્યા હતા ? “જ્યારે કાકાજી, દાદાજી અને માજી સિદ્ધવડ દર્શન કરવા આવ્યા હતા ત્યારે હું દેરીના ઘુમટ ઉપર બેઠા હતા. માજીને હુ ગમી ગયા અને મારી સામું
મુનિ : “ તે તારા ભાઇ કર્યાં છે ? બાળક:
તે મને ખબર નથી, ’
સુનિ : “તેં કેવી રીતે અને કાની પૂજા કરી હતી ? જોઈને પૂછયું. “પોપટ ! તુ મારી પાસે આવીશ ?”
::
*
અને મેં ડેાકું ધુણાવીને હા પાડી હતી.’
