________________
ભવજલ તરશું ભાઇ!
શ્રી સુંઢાલ ચુનીલાલ કાપડીયા M. B,
અનંત ઉપકારી અનંત જ્ઞાની શ્રી જિને- આજે ઉત્કૃષ્ટ સાધુ ચર્ચાના સાધુ જીવ શ્વર દેવના શાસનમાં અનેકાનેક વિશિષ્ટતાનના વર્ણના તરફ આંગળી ચીંધાય છે અને રહેલી છે અને તે અપૂતા ત્રિકાલાબાધિતજ આદર્શો દ્રષ્ટિ સમક્ષ એવાજ હોવા જોઇએ હાય છે, એટલે જ શાસન અને શાસનના એમ એકીમતે કબુલ કરવું જ પડે, પરંતુ અધિષ્ઠાતા દેવ અને ગુરૂ લેાકેાત્તર લેખાયા સાથે સાથે તેજ શાસ્ત્રોમાં તેજ મહાપ્રભુએ છે. કાળની વિષમતાને લઇને આ ક્ષેત્રને વિષે અને મહાપુરૂષોએ વર્ણવેલા અન્ય આલેખના દેવતત્ત્વ સાક્ષાત્ સંદેહ પ્રાપ્ત થતુ નથી, પશુ પ્રત્યે કેમ ઉપેક્ષા સેવાય છે? કેમ આંખ પ્રતિકૃતિ રૂપે સદેહ ભાવનાએજ પૂજાય મીચામણાં થાય છે ? કોઇ ઉત્તર આપશે ભલા ? છે. જ્યારે ગુરૂતત્ત્વ સદેહ સાક્ષત્ પ્રાપ્ત થાય પાંચસેા ગ્રન્થના પ્રણેતા વાચક પૂર્વધર છે. અને અનેકવિધ અનુપમ પ્રેરણાએના પાન શ્રીમદ્ ઉમાસ્વાતિ મહારાજાએ તત્ત્વાર્થાધિગમ તેમાંથી થઇ શકે છે, પણ તે લાભ સુંદર જેવા સામુખી પવિત્ર અને સર્વગ્રાહ્ય ભત્રિતત્ર્યતા અને પ્રખળ પુણ્યદયના સયાંગ સૂત્રમાં અકુશ, કુશીલનું વર્ણન કરતાં શુ વિના પ્રાપ્ત થતા નથી, લખ્યું અને ભાવ સજા, તે જોવા અને પ્રયત્ન થાય તો કેટલાએ પ્રશ્નના ઉકેલ શુ ન થઈ જાય? અને તે પ્રયત્ન પણ આગમદ્રષ્ટિએ, માર્ગ પ્રત્યેના પ્રેમે કરીને હાય તાજ ને ? આથી કેાઇ એમ રખે માની લે, કે શિથિલતાના કે સ્વેચ્છાચારને બચાવ કરવા પ્રયત્ન થાય છે. શાસન પ્રત્યે સભાવ ધરાવનારા કોઇપણ ભાવુક, સાધુ સંસ્થામાં કૃત્રિમતા, ભ કે ઘડની વ્યાપકતા અશે પણ જોતાં હૃદયથી કે પી ઉઠે; એટલું જ નહિ પણ દંતી શકિતયે તથાપ્રકારનું વાતાવરણ દુર કરવાને પ્રયત્ન કર્યા સિવાય રહી શકે જ નિહ. પરંતુ આ તે વાત થાય છે આજના વાતાવરણમાંથી ઉદ્ભવેલી અશ્રદ્ધાની, અને તેમાંથી જન્મેલ પવિત્ર સાધુ સંસ્થા પ્રત્યેના અસદ્દભાવના.
1
1
જે પુણ્યાત્માઓને તથાપ્રકારના સંયોગ ધ્યાનમાં લે સાંપડયા હાય તેએએ ગુરૂતત્ત્વની શાસ્રસિધ્ધ એળખ કરી સમર્પિત ભાવ કેળવવા એજ આત્મકલ્યાણના ધારી રાજમાગ છે પરતું તથા પ્રકારની એળખ કરવી યા થવી એ ખચ્ચાના ખેલ નથી. વિશેષ રીતે જે કાળમાં પવિત્ર
ગુરૂતત્ત્વ પ્રત્યે અશ્રદ્ધાનાં આવરણ ઉભાં કરવાં, સીધા ચા કતરા પણ સચેાજનાપૂર્વકના પ્રયત્ના, ખાદ્ય અને આંતરિકપણે પૂરજોસમાં ચાલુ હાય, સમ્યગજ્ઞાનના અભાવ વિશેષ પ્રમાણમાં વત તે હાય, સામાજિક અને રાજ કીય પ્રવૃત્તિએ કાઇ દે જ માગે દોરી રહી હોય, તે કાળમાં ગુરૂત્તત્ત્વની ઓળખ સાચા રૂપમાં કરવી યા થવી એ ખરેખર પુણ્યાય વિના શકયજ નથી અને કદાચ ઓળખ થઇ જાય તે પણ જીવનભર તે ઓળખ પ્રત્યે સાચે અણુનમ ટેક· યા ભક્તિ જળવાઇ રહેવાં, એ શું એછી મુશ્કેલ વસ્તુ છે?
આજનુ વાતાવરણ કર્યુ છે ? આજના ખાનપાન કેવાં છે ?કયા સયાગા અને સંસ્કા વચ્ચે બાળકો મેટા થાય છે? આ બધામથી
