________________
સદ્ગુરુ કબીર સાહેબ
૧૫ વાઘસિંહના ભક્ષ્ય બનાવવાનો આદિ ઘણા પ્રયત્નો તેમને મારી નાખવા માટે કર્યા. પરંતુ સર્વ પ્રયત્નો નિષ્ફળ ગયા અને કબીર સાહેબ હસતા જ રહ્યા. એટલે શેખનકી નરમ પડ્યો અને કબીર સાહેબને ચરણે પડી માફી માગી. ત્યાર બાદ બાદશાહ તથા શેખતી કબીર સાહેબને માનિકપુર તથા ગુંસી કે જ્યાં એકવીસ પીરોની કબર હતી, ત્યાં શેખતકીની પુત્રીની પણ કબર હતી,
ત્યાં લઈ ગયા અને શેખતકીએ કબીર સાહેબની છેલ્લી કસોટીરૂપે તેની પુત્રીને કબરમાંથી સજીવન કરવાની પ્રાર્થના કરી. કબર ખોદાવી, શેખતકીની પુત્રીને આહ્વાન કરી ઊભી કરી અને જીવતદાન પ્રદાન કર્યું.
શિષ્યો તેમની વાણીના પ્રભાવથી તેમની કીર્તિ દૂર દૂર આખા ભારતવર્ષમાં ફેલાઈ. કાશીનરેશ વીરસિંહ વાઘેલા, રિવાનરેશ વિશ્વનાથસિંહ, પદ્મનાભજી, સર્વાજિત પંડિત, શ્રુતિ ગોપાળજી, તત્ત્વાજી, જીવાજી, જ્ઞાનીજી, રાણી ઇન્દ્રમતી, ભગવાનદાસજી, ધર્મદાસજી, જગજીવનદાસજી આદિ અનેક હિંદુ શિષ્યો તથા શેખતકી, મીરતકી, જહાંગત બગદાદી, ગોરખપુરનો નવાબ બીજલીખાં પઠાણ આદિ અનેક મુસલમાનો તેમના શિષ્યો થયા.
- વારાણસીમાં ભંડારો તેમની વધતી જતી પ્રસિદ્ધિને તોડવા બનારસમાં પંડિતોએ કબીર સાહેબના નામથી એક વિશાળ ભંડારાનું ભોજન માટેનું નિમંત્રણ બનારસના સર્વ મહાત્માઓ તથા બ્રાહ્મણોને મોકલ્યું. કબીર સાહેબ તે વાતથી અજાણ હતા. છતાં તેમના નામથી
