Jain Dharm Prakash 1915 Pustak 031 Ank 06

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

અંત અવસરની આરાધના. તે જિનમાષત શ્રી જિનધર્મ, ઘાર કર્મના છેદે મર્મ, સ્વજન જે તે પરજન થયા, પરજન તેહ સ્વજન સંભાળ્યા. ૨૦ જન્મે છે પ્રાણું એકલો, જાય મરી પરભવ એકલો; સુખદુ:ખને પિતે અનુભવે, પુત્ર કલત્ર ને ભાગી લવે આત્મા છે અન્ય શરીર, ધન ધાન્યાદિક અન્ય જરૂર, બંધુવર્ગ પણ અન્ય વિકાર, કેઈ ન તુજ મિથ્થા સંસાર. છતાં મે શ રાખે મૂઢ, જ્ઞાની ભેદ લહે આ ઢ; માંસ હડ રૂધીરાદિક જેહ, સપ્ત ધાતુમય અશુચિ દેહ બુદ્ધિમાન ન રાખે મેહ, પર્ણકુટીમાં જીવ આરે; ભાડાનું ઘર છોડી જવું, ગયા ઘણુ પહેલાં નથી નવું. લાલનપાલન કરીએ અતી, પણ અંતે રહેવાનું નથી; કાયરને ધીર નિચે મરે, રાય રંક કેઈ નવ ઉગરે. પણ ફરીથી મરવું નવ પડે, વિબુધ જને એ રીતે મરે; હજ શરણ મન અરિહંત સિદ્ધ, સાધુ અને જિનધર્મ પ્રસિદ્ધ. ર૬ દયા માત ને તાત સ્વધર્મ, સહોદર સાધુ સ્વયમી પર્મ, શાતિ પ્રિયા ને પુત્ર સંતોષ, એ મમ સત્ય કુટુંબ અદેવ. ર૭ શષભાદિક જે જિન ચાવીશ, બીજા ભરત એરવત શેષ; મહાવિદેહ ક્ષેત્રે અરિહંત, નમસ્કાર કરું છું આવંત. સિદ્ધ પ્રભુને કરૂં પ્રણામ, કર્મ ચૂરી પામ્યા આરામ;
છ ધુરંધર ગુણ છત્રીશ, પ્રણમું આચરજ નિશદિશ. ઉપાધ્યાયને કરૂં પ્રણામ, શિખ્ય ભણાવી સારે કામ; દયા દમન સાધુને નમી, કર્મ નિકાચીત ટાળું ખમી. મન વચ કાય સાવઘ યોગ, તજતાં હરીએ ભવ ભય રોગ; ઉપશમ રાવરને આદરૂં, આશ્રવને મનથી પરહરૂ.
૩. માતા પિતાને સ્ત્રી પરિવાર, કેઈ ન આવે ચેતન બહાર, એકાકી હું આવ્યો અરે, જવું એકલું તારે ખરે. તો તારે તેથી શો મહુ, ન કરીશ આત્મા તું નિજ દ્રોહ તાત તે તનય ભવાંતર થાય, પુત્ર પિતા તેને સોહાય. માતા કેઈ ભવમાં સ્ત્રી થાય, તે સ્ત્રી પાછી માત કહાય; ઉલટ પલટ સંસાર સ્વરૂપ, ચાર ગતિ માનું અંધકૃપ.