Jain Dharm Prakash 1914 Pustak 030 Ank 04

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

જે ધર્મ પ્રકાશ.
समयकत्व रत्न-एक अत्यावश्यक गुण.
એકાંત પોપકાર પરાયણ અને કાંઈ પણ લેકિક વાર્થ વગર માત્ર કમવરથી સદાતા પ્રાણીઓ થી મુક્ત થઇ ખરા અને ભક્તા ક્યારે બને ?' એ અર્થે જ ભાવદયાપૂર્વક પ્રવૃત્તિ કરનારા પૂર્વ મહા પુરૂષે આમામાં અનેક ગુણોનું અસ્તિત્વ કળી ગયા છે. તે ગુણ કમાવરણથી આચ્છાદિત થઈ ગયા છે છતાં આપણે તે આવરણ દૂર કરવા પ્રયત્નશીલ થઈએ તે કેમે કમે તે ગુણે પ્રકટ કરી તે શાશ્વતુ સુખને પામી શકીએ. એને ઉદેશીને અનેક
છે અને શાસ્ત્ર દ્વારા એ ઉપદેશી ગયા છે અને એના ઉપાયે અને સાધને સૂચવી ગયા છે. એથી આપણને આ ઉપાયે અને સાધન સેવવાનું પ્રાપ્ત થાય છે. એમાં જેટલા પ્રમાદશીલ રહીએ તેટલું આપણને જ હાનિકર્તા છે. - અંગ્રેજીમાં કહેવત છે કે Firs estrend their desi -પ્રય લાયક થા, લાયકાત મેળવે અને પછી ઈ છે, માગણી કરે. આ પછી નિત્યની આવશ્યક કરણીઓ અને પ્રભુભક્તિના પ્રસંગમાં આપણે હાલતાં ચાલતાં અને વાત વાતમાં
મને તારે, ઉગારે, પાર ઉતારે, મેક્ષ આપો” ઈત્યાદિ ઇત્યાદિ ઈચ્છીએ છીએ અને માગીએ છીએ, પણ આપવી એ ઈચ્છા અને માગણ વાસ્તવિક છે કે નહિ ? અને તે કરવા જેટલી આપણે લાયકાત મેળવી છે કે નહિં? અરે! મેળવવા વિચાર સરખે પણ કર્યો છે કે નહિ ? એ બાબત પ્રથમ અંતર અવલેહન કરવાની જરૂર છે. એ વિના આ પણ એ ઈચ્છા કે માગણી દીર્ધકાળ પર્યત કરવામાં આવે તો પણ ફળીભુત થતી નથી અને એની યોગ્યતા મેળવવામાં આવે તે પછી એ ઈચ્છા કે માગણીને અવકાશ રહેને નથી. સ્વયમેવ એ જીવ આમિક ઉન્નતિમાં કમે કમે વધતો જ જાય છે. શરૂઆતમાં તેને પુણાલંબનની જરૂર રહે છે પણ બહુ દૂર ગયા પછી તે તેિજ પિતાને તારે છે. લકિક વ્યવડારમાં પણ અમુક અધિકાર મેળવવા પહેલાં એને લાયક થવા માટે અનેક પ્રયત્નો શિક્ષણુ આદિના કરવા પડે છે, તે પછી લોકોત્તર માર્ગમાં એવી ઉપેક્ષા ચલાવી લેવા લાયક કેમ હોઈ શકે? આપણે આ માટે જાગૃત થઈ એ દિશામાં બની શકતી પ્રગતિ કરી છે અને આ પ્રયાસ કર્યો છે. લેખક પોતે પોતામાં આ દશા આવિભાવે હોવાનો દાવે કરતા નથી પણ આથી પ્રમાદ ટી કાંઇક સ્વપરને હિત થશે એમ વિચારી આમ કરવું ઉચિત ધાયું છે.
આપણે સર્વ મોક્ષને એટલે કર્મોથી આત્માને મુક્તિ મળે–છૂટવાપણું જાય હીએ છીએ તેની પ્રથ: જેની પક્તિ ફરી છે તેને ઓળના