________________
૪૬૬
ડેએ ઍન્ડ સન જે દેવે તેમની ભક્તિનો સ્વીકાર કદી કર્યો નથી, એ દેવની સેવા તે કંઈ પણ શાબાશીની આશા અપેક્ષા વિના, કરવા માટે દોડી આવ્યાં હતાં.
મેજર ઑગસ્ટક આ બધું પોતાના નેટિવ નોકર મારફત જાણવા પામે છે – અને આનંદના ડચકારા વગાડે છે. મિસ ટોસ જનમથી બેવકૂફ છે, એવી તેમને હવે દઢ પ્રતીતિ થઈ જાય છે. કારણ, ડોમ્બી જેવા ખાલી માણસ સાથે સંબંધ રાખવો હવે શા કામનો !
પણ મિ. ડોબી – બરબાદ થયેલા મિડોમ્બી પોતાનો સમય શી રીતે ગાળે છે ?
આર્થિક રીતે તે પિતે બરબાદ થયા છે અને ફરીથી પગભર થવાની કશી આશા નથી, એ તે બરાબર જાણે છે. કૌટુંબિક રીતે એડિથના નાસી જવાથી પોતાના નામને જે ધઓ લાગ્યો છે, તે પણ ભૂંસી શકાય તેવું નથી, તે એ બરાબર જાણે છે. તેમને પ્રિય પુત્ર નાનપણમાં જ ગુજરી ગયો હોઈ, તેમને પૂરેપૂરા મોકળા મનને પ્રેમ સ્વીકારવા ફરી પાછો આવવાનો નથી, એ વાત પણ તે બરાબર જાણે છે. આ બધા વિચાર જ ફરી ફરીને તેમના મનમાં ચૂંટાયા કરે છે.
પણ તેમને આ વળી કઈ નવી વસ્તુ યાદ આવી ? તેમની પાસે હૃગ એક વસ્તુ છે ! જોતાની કહી શકાય તેવી ! પ્રેમ કરી શકાય એવી ! બટકે, તેમના જ પ્રેમની સદંતર ભૂખી ! ફલેરન્સ !
એ ફરન્સ નાનપણથી તેમને જ જંખતી આવી હતી–તેમના પ્રેમને પિતાના પ્રેમને ! અને છતાં પોતે પિતા થઈને એ પ્રેમ તેને કદી ધર્યો નથી. અચાનક મિડ ડેખીને આ ભેંકાર ઘરમાં ફલેર સે બચપણમાં ઉચ્ચારેલા “પપ્પા ! પપ્પા !” એવા અવાજો સંભળાવા લાગે છે !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
