________________
सातमे, सांजलजो सहु नर नार ॥ स० ॥ रंगविजय कविराजनो, नेमविजय जय
कार ॥ स० सं० ॥ १५ ॥
डुदा.
चालो जोवा जाइए, बोले श्रेणिक राय ॥ अजयकुमार वलतुं कहे, नावे मारे दाय ॥ १ ॥ नारी जाति मली तिहां, पुरुष नहीं वे बेक ॥ आपण केम जइए तिहां, मनमां धरो विवेक ॥ २ ॥ इंडि पांच जीती जीके, ते विनयी कहेवाय ॥ गुणवंत कही ए ते नरा, सहु जनमां पूजाय ॥ ३ ॥ राजा कहे परधानने, हुं हुं इंद्र समान ॥ लोको शुं करशे मने, बलवंत हुं राजान ॥ ४ ॥ प्रधान वलतुं एम कहे, अजिमान न कीजे फोक ॥ परजा थकी सुख पामीए, दुःख न दीजे लोक ॥ ५ ॥ वली नरपति एम उंचरे, घणे न सीजे काज ॥ सूरज उग्यो एकलो, तारा जाये नाज ॥ ६ ॥ प्रधान कड़े नरपति तमे, बहुशुं न करो वेर ॥ घणां मली कल्याण करे, घणांची उपजे फेर ॥ ७ ॥ ते उपरे कथा कहुं, सुजोधन नृपनी वात ॥ वातो मन शीतल करे, वात करे उतपात ॥ ८ ॥
