________________
ભ્રમણ-ગ્રંથમાળા
: ૧૫ :
: પુષ્પ
કરતા એક દિવસ મથુરા નગરીએ આવી પહેાંચ્ચા અને ત્યાં અહેાળા વેપાર કરીને ખૂબ ધન કમાવા લાગ્યા.
સાપના કરડિયાને સાચવવા અને જુવાનીને જાળવવી એ અને કામ સરખાં છે. જો સાપના કરડિયે જરાયે ખુલ્લા રહી ગયા કે તેમાંના સાપ મહાર નીકળી આવે છે અને ગલતમાં રહેલા તેના માલીકને ઈશ દઇને તેને પ્રાણ હરી લે છે, તે જ રીતે જુવાની ખરાખર ન જળવાણી કે તેમાં છુપાઈ રહેલા કામવાસનારૂપી સર્પ બહાર નીકળી આવે છે અને તેના માલીકને દશ દઈને તેના ચારિત્રરૂપી પ્રાણ હરી લે છે.
કુબેરદત્ત પેાતાની જુવાનીને જાળવી શકયા નહિ, કામવાસનાએ તેને તીા દશ દીધા, અને એક સધ્યાકાળે તે મથુરાના રૂપખજારમાં નીકળી પડ્યો. અહીં નાની--માટી અનેક રમણીએ પેાતાનાં રૂપનુ. છડેચોક લીલામ કરી રહી હતી અને જે સૌદાગર વધારે મૂલ્ય આપતા તેને પેાતાના દેહ સમર્પણુ કરતી હતી.
કુબેરદત્ત પાસે ધનની કમી ન હતી, એટલે તેણે મથુરાના રૂપબજારનું સર્વશ્રેષ્ઠ રૂપ ખરીદવાના નિય કર્યાં અને એમ કરતાં તે કુબેરસેનાના દ્વારે આવી ઊભેા. એક ર’ગીલા પરદેશી જીવાનને જોઇને કુબેરસેનાએ તેના સારી રીતે આદરસત્કાર કર્યાં અને અનેક પ્રકારના હાવભાવથી તેના દિલને રજિત કર્યું.
કુબેરસેના આધેડ ઉમરે પહાંચી હતી પણ તેણે પેતાની જુવાની જાળવી રાખી હતી અને હાવભાવ તથા અભિનયમાં તા તે અજોડ હતી. એટલે કુબેરદત્ત તેના પર લટુ બન્યા અને
