________________
ધર્મબોધ-થમાળા : ૨૫ :
પુષ્પ છે. રાજ્યના મોહમાં ફસાયેલે કૃષ્ણરાજ પનાના તમામ પુત્રનાં અગે છેદાવી નાખે છે. વિષયમાં લુબ્ધ બનેલી રાણી સૂકિંતા પિતાના પતિ પ્રદેશ રાજાને ઝેર આપે છે. સિંહાસનના મેહમાં પડેલે કેણિક પિતાના પિતા શ્રેણિકને લેહના પિંજરામાં પૂરે છે. રાજદ્વારી પ્રતિષ્ઠાના મોહથી ઘેરાયેલે ચાણક્ય પિતાના ખાસ મિત્ર પર્વતરાયને જાન લે છે. કીર્તિ મહથી વ્યથિત થયેલ ભરતેશ્વર પિતાના સગાભાઈ બાહુબલિ સાથે ખતરનાક યુદ્ધ ખેલે છે અને સ્વકાયાના મેહથી કંસરાય પિતાના સર્વ ભાણેજોને જન્મતાં જ મારી નાખવાને હુકમ કરે છે.
મેહનું મહાતાંડવ કંઈ એટલેથી જ અટકયું નથી. તે જુદા જુદા સ્વરૂપે સદા-સર્વદા ચાલુ રહ્યું છે અને આપણું આજના જીવનવ્યવહાર સુધી પહોંચ્યું છે. ભાઈ ભાઈનું ગળું ભીંસી રહ્યો છે, બહેન બહેનની બદબઈ કરી રહી છે, પુત્ર પત્નીના પ્રેમમાં પડી માતાને મહાદુઃખ આપી રહ્યો છે, પિતા પિતાના તાનમાં મસ્તાન બની પુત્ર-પરિવારની કંઈ દેખરેખ રાખતે નથી, માલિક નેકર પ્રત્યે હૃદયહીન બન્યું છે, અને નેકર માલિકનું ગળું રેંસવાની પેરવાઈમાં પડ્યો છે. શરાફી લૂંટ, કાળા બજાર, કર્તવ્યહીનતા, કુટિલતા, હરામખોરી, દગા-ફટકા, વિશ્વાસઘાત, છળપ્રપંચ પુર બહારમાં ચાલી રહ્યા છે. એટલે મહના મહાતાંડવે આ દુનિયાને બરબાદ કરી છે, તેની શાંતિ લુંટી લીધી છે, તેની પવિત્રતા આંચકી લીધી છે અને તેને ઝાંઝવાના નીર તરફ દોડતી કરી છે કે જે દેડને કદી અંત આવે જ નહિ.
