________________
ધ આધ-ગ્રંથમાળા
: ૬૦ :
* પુષ્પ
·
ધમ પાળેલા તેનુ સ્મરણુ થયુ છે અને તેથી નરક, તિર્યંચ આદિ ગતિના અનેક દુઃખોથી ભરેલા સંસારસમુદ્રથી નિવૃત્ત થવાને ઇચ્છું છું, માટે મને આજ્ઞા આપેા. હું પવિત્ર પ્રત્રજ્યા (સવવિરતિ ચારિત્રની દીક્ષા) ગ્રહણ કરીશ.
હે માતાપિતા ! પરિણામે કપાક ફળની પેઠે નિરંતર કડવાં ફળ દેનારા અને એકાંત દુઃખની પર પરાથી જ વીંટળાચેલા એવા ભાગે મે' ખૂબ લાગવી લીધા છે. વળી આ શરીર અશુચિથી ઉત્પન્ન થયેલું હોઇ કેવળ અપવિત્ર અને અનિત્ય છે તથા દુઃખ અને ક્લેશનુ ભાજનપાત્ર છે. પાણીના ફીણુ કે પરપોટા જેવા ક્ષણિક શરીરમાં આસક્તિ શી? તે હમણાં કે પછી જરૂર જવાનુ છે, તેમાં હું કેમ લાભાઉં ? પીડા અને રાગના ઘર સમાન તથા જા અને મરણુથી ઘેરાયેલા આ અસાર અને ક્ષણભ'ગુર મનુષ્યદેહમાં હવે એક ક્ષણમાત્ર હું આનંદ પામી શકું તેમ નથી, અહા ! આ આખા સંસાર દુઃખમય છે, અને તેમાં રહેલાં પ્રાણીઓ જન્મ-જરા-રાગ– મરણનાં દુઃખાથી પીલાઈ રહ્યાં છે.
હું માતાપિતા ! આ ઘર, સુવણું, પુત્ર, સ્ત્રી, ખંધુઓ, બહેન અને શરીરને છોડીને મારે વહેલુ કે મેાડુ અવશ્ય જવાનુ છે.
હે માતાપિતા! ઘર બળતું હોય ત્યારે તે ઘરના માલીક અસાર વસ્તુઆને છેડી પહેલાં બહુ મૂલ્યવાળી વસ્તુઓ જ કાઢી લે છે, તેમ આ આખા લેાક જરા અને મરણુથી ખળી રહ્યો છે. આપ મને આજ્ઞા આપે તે તેમાંથી તુચ્છ કામલેાગાને તજીને કેવળ મારા આત્માને જ ઉગારી લઉં.”
એવા
