Buddhiprabha 1909 08 SrNo 05

Author(s): Adhyatma Gyan Prasarak Mandal
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 5

જગતમાં તેમના નામ અમર રહે છે. વિનયવંત ન લે તે પણ હજાર મનુ
થો ઉપર વિનયની અસર કરી શકે છે. અવિનય શિષ્ય તે પ્રમાણે અસર કરી શકતો નથી. વિનય સદાકાળ ઉત્તમ પુરૂષો સેવી શકે છે. આજને આજ વિનયનું ફળ લેવાની બુદ્ધિ ન રાખવી, ગુરૂ શિષ્યોને વિનયની કસોટી કાડે છે. તેનું હૃદય તપાસે છે. પશ્ચાત્ લાગે છે તે પિતાની સઘળી વિદ્યાઓ આપી દે છે. વિનય ઉપર એક શિષ્યનું દષ્ટાંત સાંભળવા લાયક છે તેથી તે કહેવામાં
આવે છે, વિદ્યાપુર નામનું એક નગર રભ્રમતી એક શિષે કરેલે નદીની પાસે હતું. ત્યાં એક યોગવિદ્યાના સંપૂર્ણ અને સદગુરૂના વિનય અભ્યાસો એક પેગમુનિ વસતા હતા, તે સ્વભાવે શાંત અને તેથી મ અને યોગના અનેક ચમકારેનું ઘર હતા. પિતાની વિબેલી વિદ્યા, ઘાઓ આપવા માટે ગ્ય શિષ્યને ખેળતા હતા. તેમના
ઘણું શિષ્યો થયા પણ શિષ્યો કોઈ ટકી રહેતા નહિ. કારણ કે આ ગીગા પાસે બહારની ગપસપની વાતને અવકાશ નહોતે. શિષ્યની પરીક્ષા કરવા માટે તેમને ધમકાવતા. કેટલાક શિષ્યો કે જે દુનિયામાં સુખની બુદ્ધિવાળા હતા તે રહ્યા નહિ. એક ગૃહસ્થકુટુંબના એક સુપુત્રે આ યોગી પાસે દિક્ષા અંગીકાર કરી. ગુરુને આ સુશાગ્ય વિનય સાચવતા હ તેપણ ગુરૂવર્ય તેની સાથે વિશેષ સંભાવણ કરતા નહોતા. શિષ્ય વિનય હતો તેથી અનેક દુઃખ વેઠીને તેણે બાર વર્ષ ગાળ્યાં. એક દીવસ તેણે ગુરૂ
સ્તક કેરે મુકીને વિનય કર્યો. ગુરૂને આ શિષ્ય યોગ્ય લાગે. પિતાની સઘળી વિધાઓ આપવાની મરજી થઈ. તેપણ છેલ્લી વારની કરી કરવા વિચાર થયે. યોગવિદ્યાના સામર્થ્યથી ગુરૂએ ઝાડા ઘણું શરૂ કર્યો. તે પણ શિષ્ય વિ
નયથી હઠ નહિ, અને ગુરૂનું ઝાડાથી મલીન થએલું
શરીર સાફ કર્યું. ગુરૂએ યોગ્ય ધાર્યો. અવે આ પુરૂષ ગુરૂએ કરેલી વિદ્યાને માટે લાયક છે માટે હવે કેરે ઘડામાં જળ ભં, શિષ્યની કસોટી, ગાવીને તેને સઘળી વિદ્યાઓ આપું. શિષ્યને ઘડા લેવા
- કુંભારને ત્યાં મોકલ્યા. અને પાણી મંગાવ્યું. શિષ્ય કુંભારને ત્યાંથી ઘડા માગી લેઈ ભકતોના ઘેર અચરલ લેવા ગશે. જલભત ઘડે લઈ ગુરુ પાસે આવતાં એક શૂન્ય સ્થાનમાં થાક લાગવાથી આંબલીના ઝાડ તળે બે, તે વખતે તેના મનમાં ખરા વિચાર આવવા લાગ્યા. અરે આટલા વર્ષ સુધી ગુરૂને વિનય કર્યો પણ કંઈ તરવ મળ્યું નહિ. હવે અત્ર રહેવું ય નથી. ચાલ અત્રથી ભાગી 1 ઉ. એમ વિચાર કરી ભાગવા લાગ્યો