________________
૧૩૮
સર્વ કતાં સાધુ વિરતિ એટલે પાપકર્મથી વિસન પામ્યા છે માટે મેટા છે. ગૃહસ્થ ગમે તેવા હાર તાપણું સાધુના વ્રતને પાળી શકતે નથી માટે સાધુ વર્ગની ગૃહસ્થે લધુતા ધારણ કરવી. સર્વ દેશના અધિપતિ ઇન્દ્ર મહારાજા પણુ બ્રહ્મચર્ય ધારક મુનિવર્ગને નમસ્કાર કરે છે ત્યારે વિચારવાનું કે સાધુ વર્ગની માગળ ગૃહસ્થ મદુત્તાઈ ધારણ કરે નિહ. મૃદુસ્થ સ્વાર્થમાં સપડાઇ ગામાગામ કરી. સર્વ જીવાપર કહેણી રહેણીથી ઉપકાર કરી શકતા નથી અને સાધુ વગે કરી શકે છે. સામેના ધર્મ તેજવી દુનિયામાં શાંતિ વર્તે છે, વૃષ્ટિ થાય છે સાધુષ્માની દર્દી નિદા કરવી .િ વેલ, અચાર અને જ્ઞાનથી સાધુ તથા સાધીવર્ગ`ગતનાં સ્વપરનુ હિત કરે છે. તેમને વિનય કરવાથી ભા પવિત્ર થાય છે. સાધુ અને સાધ્વી વર્ગ જે જે ઉપદેશ આપે તે પ્રમાણે મૃ હસ્થ વર્ષે વર્તવું, તેમને ઉપદેશ અમૃતસમાન ગૃણુવા. તેમના ઉપર પ્રમ ધારણુ કરવા. જેમ જૈન વિશેષ વિસેષ સદ્ગુણૢ વાળાં સાધુ તથા સાધ્વી દે. ખાય તેમ તેમ વિશેષ વિનય તેમના કરવેશ. તુઋમુદ્ધિથી સાધુ તથા સાધ્વીને દી અવિનય કરવા હિં, સાધુ તથા સાખીવર્ગ ગૃદુસ્થમાંથી નીકળે છે માટે ગૃહસ્થેા જેમ જેમ સદ્ગુણી થશે તેમ તેમ માધુ તથા સાધ્વીવર્ગ પશુ મદ્ ગુણી થશે. કુવામાં જવુ ળ હશે તેવું વાડામાં આવશે. આ નિયમ ગ્ દાકાળ વિચારવા યોગ્ય છે.
વર્ગમાં સર્વ જૈનોના ઉપરી આચાર્ય હોય છે. આચાર્ય ધર્મના કાળ છે. ઉપાધ્યાય યુવરાજ સમાન છે. રાજા અને આચાર્ય તથા ઉ. પ્રધાનની પેઠે તેમના માથે જૈનધર્મને નિરવદ્ય ભાર ૨પાધ્યાયનાવિનય. હલે છે. આચાર્ય અને ઉપાધ્યાય | માજ્ઞાની માત્માથી દીર્ઘદષ્ટિવાળા ય છે તે જૈનધર્મને ત્ર ફેલાવા કરી શકે છે અને એમની સાંકડી દષ્ટિ હોય છે અને ઉત્સાહી નથી ટુાતાતે જૈનધમના ફેલાવે થતો નથી. ગમે તે ગુચ્છના આચાર્ય ડ્રાયો પશુ તત્ત્વ પ્રતિ લક્ષ્ય રાખી કલેશતી કંદોરા ન થાય અને કંપની વૃદ્ધિ થાય તેને પ્રવૃત્તિ કરી જૈન ધર્મને! જમાનાને અનુસરી કલાવે! કરવા જોઇએ તેએ શ્રાવક અને શ્રાવીકોના શ્રી વીરભગવાનની પટ્ટ પર પરાથી ઉપરી છે. શ્રાવક તથા શ્રાવકા તરીકે રાજા રાણી હોય તે!પણ શ્રીસંધના ઉપરી આ માર્ચ ઉપાધ્યાય છૅ. સાધુ તયા માધ્વીએ પણ તેમની આજ્ઞા પ્રમાણે ચાલે છે. આત્મસ્વરૂપમ! રહી આયાર્ય તથા ઉપાધ્યાએએ અન્યનું ભલુ કરવુ એઇએ. પચમહાવ્રત તથા પંચાચાર પાળવા જોઇએ, આચાર્ય તથા ઉષા
