________________
પ્રભો ! ક્ષમા કરે, મને જીવતદાન આપો.” | મગધેશ્વર શ્રેણિક શ્રમણના પરમ ઉપાસક હતા. એણે ભગવાન મહાવીર પાસેથી સાચી જીવનદષ્ટિ મેળવી હતી. સંસારની દરેક વસ્તુને એ વિવેકદ્રષ્ટિના ચીપિયાથી પકડતા. એને વિચાર આવ્યો? વૃક્ષ પણ કેવી વિશિષ્ટ સજજનતા ધરાવે છે! પિતાને કુહાડાથી કાપનારને પણ એ છાયા આપે છે. ઘા કરનારને પણ એ ફળ આપે છે. અપકારી ઉપર પણ ઉપકાર કરે છે, ત્યારે માનવી આ વૃક્ષથી ય બેદ ? વૃક્ષનો આ ઉપકાર ધર્મ અને માનવીને કંઈ જ નહિ!
ધનપાલ ! આ પથિકને ભોજન કરાવી એક શત સુવર્ણ આપી મુક્ત કરે.” મગધરાજે ભંડારીને આજ્ઞા કરી.
તે જ પળે મધુર ટહુકો થયે. જાણે મગધેશ્વરની આ સાચી જીવનદષ્ટિને આમ્રઘટાની કોકિલા પણ મંજુલ ક કે વધાવી રહી ન હોય?
માનવી પાસે સમ્યગ દષ્ટિ હોય તે તે પ્રત્યેક વસ્તુમાંથી કંઈક ને કંઈક મેળવે જ મેળવે. એને મને કંઈ જ નિરર્થક નથી, કંઈ જ વ્યર્થ નથી. એને તે સંસાર બેધશાળા લાગે.
ક
I
અંતરનું અજવાળું પોતાના બન્ને પુત્રોની વિચક્ષણતાની પરીક્ષા કરવા શાણા પિતાએ બન્નેને એક એક રૂપિયો
આપતાં કહ્યું, “આ રૂપિયાની એવી વસ્તુ • ખરીદી લાવો કે જેથી ઘર ભરાઈ જાય.”
અજાતે રૂપિઆનું સસ્તુ ઘાસ લાવી ઘરમાં પાથર્યું અને ઘર ભરાઈ ગયું. * અભયે મીણબત્તી લાવી, જ્યોત પ્રગટાવી અને તના ઉજજવળ પ્રકાશથી ઘર ભરાઈ ગયું. . બન્નેએ ઘર ભર્યું, એકે કચરાથી, બીજાએ પ્રકાશથી. . '
