________________
પ્રેમના ટેભા - ભાવનગરના મહારાજા એક સંતના દર્શને ગયા. સંત પાસે એ બેઠા હતા, ત્યારે ઓચિંતી એની નજર સંતના અંગરખા પર ગઈ. ભારે કસબથી એ સીવેલું હતું. એના બખિયા ને ટેભા ભારે કલામય હતા. એને સીવનાર દરજી પણ પાસે જ બેઠો હતો. રાજાએ બહાર નીકળતાં દરજીને પૂછયું “આ અંગરખુ તમે સીવ્યું કે?” દરજીએ હા કહી. - રાજા કહે, “મને પણ આવું જ સીવી આપો. તમે માંગશે. એટલી મજૂરી મળશેઃ પણ યાદ રાખજો ટેભા તે આવા જ જોઈએ.”
દરજીએ કહ્યું: “અન્નદાતા ! આપને માટે કામ કરું અને એમાં ખામી હોય ! અઠવાડિયા પછી ઘણી જ ખંતથી તૈયાર કરેલું સુંદર ટેભાવાળું અંગરખું દરજીએ હાજર કર્યું. રાજાએ જોયું. એ ખુશ. થયા. એની કલા પર મુગ્ધ થયા. પણ સંતના અંગરખા જેવા વ્યવસ્થિત ને એકધારા ટેભા એમાં ન હતા.
રાજાએ કહ્યું: “કામ સારું છે. તમે તમારી કલા બતાવી છે. પણ આ ટેભા પેલા સંતના અંગરખા જેવા તે નથી જ.”
* દરજીએ કહ્યું: “અન્નદાતા! મેં હાથથી, આંખથી, મારી આવડતથી થાય એટલું કામ કર્યું છે. પણ પેલા અંગરખામાં તે આ બધાની સાથે મારા હૃદયનો પ્રેમ પણ કામ કરતું હતું. એટલે હું શું કરું? પ્રેમના ટેભા ફરીફરી ક્યાંથી લાવું”
[ ,
