________________
સંસ્કૃતિને ઘડનાર શિલ્પી વસંતેત્સવને સોહામણો દિવસ હતો. ગૂર્જરપતિ ભીમદેવની હાજરીમાં ગુજરાતનાં પ્રસિદ્ધ તીરંદાજે તીરંદાજી ખેલી રહ્યા હતા.. પાટણની પ્રજા આ શૂરવીરોને આનંદથી જોઈ રહી હતી. છેલ્લે એક નિશાન ગોઠવવામાં આવ્યું. અને એ નિશાનને જે વીધે તેને માટે ઈનામ જાહેર થયું. તીરંદાજોની આમાં કસોટી હતી. કારણ કે નિશાન ઘણું દૂર હતું. એક પછી એક તીરંદાજો આવતા ગયા અને નિશાનને તાકતા ગયા. પણ નિશાન કોઈથી ય ન ભેદાયું. ' એવામાં ખભે ધનુષ્ય નાંખીને એક અજાણ્યા યુવાન આવતા દેખાય. પહોળી છાતી, ગોળ ગોળ મસલ, ઝૂલતા બાહુ અને વજ
જે દેહ સાદા વસ્ત્રોમાં છુપાયેલો હતો. એણે આવી, રાજાને વિનયથી નમન કર્યું. ભીમદેવે એની સામે જોયું તે, શ્યામ ઘટાદાર દાઢીમૂછમાં પુનમના ચાંદ જેવું એનું પ્રકાશિત મુખ હસી રહ્યું હતું. રાજાએ કહ્યું, “યુવાન ! તું પણ તારા તીરને આ નિશાન પર અજમાવી જે.”
યુવાન ચાર ડગલાં આગળ આવ્યો. પિતાની કાયાને જરા ટટાર કરી અને ધનુષ્યને નમાવ્યું. પિતાના કાન સુધી પણછ ખેંચી લાક્ષણિકતાથી તીર છોડ્યું. અને એક ક્ષણમાં તો એ નિશાન ભેદીને ગગનમાં અદશ્ય પણ થઈ ગયું. : રાજના આશ્ચર્યને પાર રહ્યો. એક વણિકમાં આવું બળ અને આવી કળા !.
[છક
