________________
મંદિરનાં દ્વાર બંધ કરી. માતાજીને ઇચ્છાનુસાર ભાગ લેવા દે આજ સુધી તમે મડદાંઓના ભાગ ધર્યાં. આ વખતે જીવતાઓને જ ધરા. પશુઓના અક્ષત દેહને માતાના ચરણામાં ધરશા ! માતા વધારે પ્રસન્ન થશે !’
વાત વ્યાજખી હતી. પ્રયાગ સુંદર હતો. ભલે માતાજી સ્વહસ્તે અલિ સ્વીકારી લે. એ દિવસે પશુઓને જીવતાં મદિરમાં પૂરવામાં આવ્યાં બહાર બધા ભક્તો ભજન કરતાં રાત્રિજાગરણ કરતા રહ્યા.
સાતમનું પ્રભાત હતું. ભગવાન સૂર્યનારાયણ માતાજીના મંદિર પરના સુવર્ણ કળશમાં પેાતાનું પ્રતિબિંબ જોઈ રહ્યા હતા, ત્યારે મંદિરને દ્વારે માણસ માથું નહતું. પાટણના નાગરિકે રાત્રે ધરેલા ખલિનું શું થયું, તે જોવા ઊભરાયા હતા.
ગૂજરેશ્વરની આજ્ઞા થતાં કિચૂડ કિચૂડ કરતાં મદિરનાં મુખ્ય દ્વાર ખુલ્યાં, ને મંદિરની બંધિયારી હવાંમાં મુંઝાઈ ગયેલાં નિર્દોષ પશુએ એ એ કરતાં બહાર ધસી આવ્યાં !
'
પૂં પ્રેમ ને ભક્તિથી માતાને નમન કરી, રાજા કુમારપાળે કહ્યું : કહેા, પ્રજાજનો! બિલ કાને ખપે છે? માતાને કે પૂજારીને? મા તે મા છે. મા પોતાનાં નિર્દોષ ને મૂંગાં બાળકાના પ્રાણ લે ખરી ? માંસભૂખ્યા માણસ માના નામે ક્રૂર હિંસા ભરેલા અલિ ધરે છે, ને અંતે તે પાતે જ એના ઉપભાગ કરી જાય છે. કરુણાળુ દેવાના નામે આવા અત્યાચાર ! જય હૈ। કરુણાળુ કુળદેવીને ! ’
કુમારપાળના જયનાદ ઝીલતા પૂજારીએના મુખ પર ખિન્નતા
હતી.
૭૪ ]
પ્રજાનાં નેત્રોમાં પ્રસન્નતા હતી.
કુમારપાળના આત્મામાં અહિંસા પ્રત્યેની અણનમ શ્રદ્ધા હતી.
