Bhajanpad Sangraha Part 03

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 185

१७६
॥ १८६॥
॥१८७॥
॥१८८ ॥
॥ १८९॥
॥१९॥
॥ १९१ ।।
पुरळ मित्र न ताहरो, तस संगे नहीं सुख, मुख छे एकाकीपणे, पर परिणामे दुःख. महो ज्ञानी पण आतमा, पुद्गलथी बंधाय; पुदल जड शुं जाणतुं, चेतन दुःख उपाय. शाताशाता पुद्गलो, क्षीर नीरज्युं होय । परग्राहक 2 आतमा, सुख दुःख पामे सोय. बाहिरदृष्टि चेतना, परिणमतां छे बंध; बाहिर दृष्टि थावतां, चेतन पोते अंध. अंतरदृष्टि चेतना, करती आतम भान; बंधाये नहीं आतमा, निज भावे गुलतान. आत्मासंख्य प्रदेशथी, करतो स्वयं प्रकाश; द्विउपयोगे चेतना, शाश्वत सिद्ध विलास. स्विरदृष्टिथी धारीये, आतम शुद्ध स्वरूप; भासे आतम ज्ञानमां, लोकालोक स्वरूप. केवल शुद्ध स्वरूपमा, अखंड आनंद होय; बाकी दुनीयादारीमा, दुःखनादरिया जोय. फेकी रत्नचिंतामणि, कोइच्छे मनकाच; क्षणिक मानव मुख हेत, परिहरे केम साच. शाश्वत सत्य ते आतमा, शाश्वत सुखनुं स्थान बाकी सुख न कोइमां, शुं भूले छे भान. गांडा अज्ञानीजना, अंतरमा अंधेर; बाहिर सुखनी लालचे, भमता ठेरंठेर. स्वम सुखलडी भक्षता, भूख न भागे भाई पर पुद्गलथी सुख ते, केवल दुःख सगाइः तुं पोताने पारखे, तुं छे अपरंपार;
॥ १९२ ॥
॥१९३ ।।
॥ १९४ ।।
॥ १९६ ॥
॥ १९ ॥