Atmanand Prakash Pustak 069 Ank 05 06

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

माणुस्स विग्गह लब्धुं सुई धम्मस्स दुल्लहा । जं सोचा पडिवज्जन्ति तवं खन्तिमहिंसयं ॥ ४ ॥
મનુષ્યના અવતાર મળે તો પણ તે ધર્મનુ શ્રવણ દુભ છે કે જે સાંભળવાથી તપ, ક્ષમા અને અહિંસાની પ્રાપ્તિ (ભાવનાઓની ચિત્તમાં જાગૃતિ) થાય.
आहच्च सवणं लध्धुं सद्धा परमदुलहा |
सच्चा नेयाज्यं मग्गं बहवे परीभस्सई ॥ ५ ॥
કદાચ તેવું શ્રવણ થાય તે પણ તેમાં શ્રદ્ધા બેસવી ઘણી દુભ છે. કારણ કે એવા ન્યાયમા ને સાંભળવા છતાં ઘણા જીવા પતિત થાય છે.
सु च लधुं सद्धं च वीरियं पुण दुल्लहं ।
बहवे रायमाणा विना य णं पडिवजए ॥ ६ ॥
७०
(ધમ'નુ) શ્રવણ સાંપડે અને તેમાં શ્રદ્ધા બેસે છતાં ય (તે પ્રમાણે વર્તન કરવાના) પુરુષાર્થ તેા દુર્લભ જ છે. (ધર્મ મા તરફ) રુચિ ધરાવનારા ઘા લાગે તે પ્રમાણે વર્તી શકતા નથી.
माणुसतम्मि आयाओ जो धम्मं सोच सद्दहे । तवस्सी वीरियं लब्धुं संबुडे निःधुणे रयं ॥ ७ ॥
મનુષ્યત્વ પામેલા તેને જ સમજવા કે જે ધમ વચનેાને સાંભળે, તેમાં શ્રદ્ધા રાખે અને પછી તપસ્વી બની, સવરવાળા થઈ, પુરુષાર્થ કરી પાપમળને ખ'ખેરી નાખે.
विगिंच कम्णा हे जसं संचिणु खन्ति ।
सरी पाठव हिच्चा उड्ढ पक्कमई दिसं ॥ ८ ॥
પાપકર્માંના હેતુને છેઢી નાંખે, ક્ષમા વગેરે કેળવીને અતિશય યશ પામે; આ રીતે કરના માણસ આ પાર્થિવ શરીરને છેડીને ઊંચી દિશા પ્રયાણ કરે છે.
चरंग दुलह मत्ता संजम पडिवज्जिया |
तवसा धुम्म से सिध्धे हवइ सासए ॥ ९॥
આ ચારે અગાને દુભ માનીને અને સયમ આચરીને તપદ્વારા કર્માંને ખંખેરી નાંખનારે મનુષ્ય શાશ્વત સિદ્ધ થાય છે
*
આત્માનંદ પ્રકાશ