________________
૧૨ ]
આશીર્વાદ
[ ઓગસ્ટ ૧૯૬૯ થઈ બારણું ખખડાવ્યું.
ઈશ્વર નિત્ય આનંદસ્વરૂપ છે. ભાગવતનો સિદ્ધાન્ત પ્રભુએ ઝૂંપડીને દરવાજે ખખડાઃ કાકા,
પણું સાચે છે. ઈશ્વર તૃપ્ત છે, પરંતુ કોઈ ભક્તના હું આવ્યો છું.
હૃદયમાં પ્રેમ ઊભરાય તો નિષ્કામ પણ સકામ બને - એવું કીર્તન કરે કે ભગવાન આવીને તમારા
છે. સગુણ અને નિર્ગુણ એક છે. છતાં નિગુણ ઘરને દરવાજો ખખડાવે.
સગુણ બને છે, નિરાકાર સાકાર બને છે. ઈશ્વર
પ્રેમના ભૂખ્યા છે તેથી પ્રેમ જ્ઞાનથી શ્રેષ્ઠ છે. પ્રેમમાં વિદુરજી કહેઃ દેવી, દ્વારકાનાથ આવ્યા હેય
એવી શક્તિ છે કે તે જડને ચેતન બનાવે છે, તેમ લાગે છે.
નિષ્કામને સકામ બનાવે છે, નિરાકારને સાકાર બારણું ઉઘાડયું ત્યાં ચતુર્ભુજ નારાયણનાં
બનાવે છે. જ્ઞાનમાં વસ્તુનું પરિવર્તન કરવાની શક્તિ દર્શન થયાં. અતિ હર્ષના આવેશમાં પ્રભુને આસન
નથી, પ્રેમમાં વસ્તુનું પરિવર્તન કરવાની શક્તિ છે. આપવાનું રહી ગયું છે. પ્રભુએ હાથે દર્ભનું આસન
પતિ-પત્ની વિચારમાં પડયાં છે. ભગવાનનું લીધું છે. વિદુરજીને હાથ પકડીને બેસાડ્યા છે. ઈશ્વર જેને માન આપે છે, તેનું ભાન ટકે છે.
સ્વાગત શી રીતે કરવું ? તેઓ તપસ્વી હતાં. કેવળ ભગવાન કહે છેઃ હું ભૂખ્યો થયો છું, મને
ભાજી ખાઈને રહેતાં. વિદુરજીને સંકોચ થાય છે ભૂખ લાગી છે. કાંઈક ખાવા આપો.
કે હું મારી ભાજી ભગવાનને કેમ અર્પણ કરું?
પતિપત્નીને કંઈ સૂઝતું નથી. ભક્તિમાં એટલી શક્તિ છે કે નિષ્કામ ભગવાનને - * તે સકામ બનાવે છે. ભગવાનને ભૂખ લાગતી નથી
ત્યાં તો દ્વારકાનાથે હાથે ભાજી ચૂલા ઉપરથી
ઉતારી છે. પ્રેમથી ભાજી, આરોગી છે. વસ્તુમાં મીઠાશ પણ ભક્તને માટે ભગવાનને ખાવાની ઈચ્છા થાય છે.
નથી, પણ પ્રેમમાં મીઠાશ છે. શત્રુ મીઠાઈ આપે તોભગવાન આજે ભાગીને ખાય છે. વિદુરજી પૂછે છે: તમે દુર્યોધનને ત્યાં જમીને
પણ તે ઝેર જેવી લાગે છે. તે નથી આવ્યા ?
" ભગવાનને દુર્યોધનના ઘરના મેવા ન ગમ્યા, કૃષ્ણ કહે છેઃ કાકા, જેના ઘરનું તમે ન ખાઓ પરંતુ વિદુરના ઘરની ભાજી તેમણે આરોગી. તેથી તેના ઘરનું હું ખાતો નથી.
તે આજે પણ લોકો ગાય છે: - ઈશ્વરને ભૂખ લાગતી નથી એ ઉપનિષદ
દુર્યોધનકે મેવા ત્યાગ, સિદ્ધાન્ત છે, જીવરૂપી પક્ષી વિષયરૂપી ફળ ખાય છે
સાગ વિદુર ઘર પાઈ, તેથી તે દુઃખી છે. ઉપનિષદને સિદ્ધાન્ત ખોટો નથી.
સબસે ઊંચી પ્રેમસગાઈ
ધીરુ–સારામાં સારી ખાણ કઈ? નાની બહેન – હીરાની! હીરાના બહુ પૈસા મળે. ધીરુ-નહિ. નાની બહેન-(વિચાર કરીને) સેનાની ! ધી – નહિ. નાની બહેન –(વળી વિચાર કરીને) લેખડની ! - ધીરુ–નહિ. સારામાં સારી ખાણ “ઓળખાણ”! એટલે જ્યારે જોઈએ ત્યારે હંમેશાં ખપમાં આવે. બેલ હવે, ઊંડામાં ઊંડી ખાઈ કઈ?
નાની બહેન–સમજ્યા, હવે તે આવડે. મોટામાં મોટી ખાઈ તે “અદેખાઈ”, તેમાં પડ્યા એટલે પછી નીકળવું ભારે પડે!
