Book Title: Prabuddha Jivan 1967 Year 28 Ank 17 to 24 and Year 29 Ank 01 to 16
Author(s): Parmanand Kunvarji Kapadia
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
View full book text
________________
તા. ૧૧-૭-૧૭
પ્રબુદ્ધ જીવન
આવેલાં તે બધાં ખેલી તેમાંથી પુરેપનાં, સ્ત્રીઓનાં, અને બાળકોનાં હરકત નથી. કેમકે આપણે તે બધે ઠેકાણે રાહત પહોંચાડવી એ જ કપડાં જુદા પાડવામાં મદદ કરી. કઈ કઈ જરા ફાટેલા હોય તે ધ્યેય છે. એટલે સાડીઓની વહેંચણી પણ અમે અહિ જ કરવા સીવી આપ્યાં અને બને તેટલાં એ ત્રણ દિવસમાં વહેં ૨.યાં. ત્યાંની ધારીએ છીએ. વ્યવસ્થાનું કામ ડી. . સે. એ અમદાવાદની સ વિચાર પરિવાર બેલચંપાથી પચીસેક માઈલ દૂર રંકામાં શ્રી રણછોડલાલજી સમિતિને સોંપ્યું છે. તેના મુખ્ય સંચાલક ભાઈ ડાહ્યાભાઈ મોદી મહારાજ રાહત કેન્દ્ર ચલાવે છે. અમે પરમદિવસે બસમાં જઈને સાદા, સરળ અને સજજન માણસ છે. એક પણ પૈસે નકામે વેડ- એ કેન્દ્ર પણ જોઈ આવ્યા છીએ. એ કેન્દ્ર બહુ મોટા પાયા ઉપર ફાઈ ન જાય તેની ખૂબ તકેદારી રાખે છે.
ચાલે છે. લગભગ પચીસ હજાર માણસને ખવડાવવાનું રોજનું તૈયાર અમારે જે સાડીઓ વહેંચવાની હતી તેનું પાર્સલ હજુ આવ્યું થાય છે. દશ હજારને ત્યાં જ ખવડાવાય છે અને બાકીનું ટ્રકમાં નહોતું, અને ત્યાં વધારે દિવસ બેસી રહેવું નિરર્થક હતું એટલે અમે ભરી આજુબાજુનાં ગામડાંઓમાં વહેંચવામાં આવે છે. ત્યાં ૨૫૦ પાછા ગઢવાડ આવ્યા.
જેટલા કાર્યકર વર્ગ છે. રસોઈ કરનારા અને બીજો મજૂર વર્ગ તે. ગઢવાડ એ સ્ટેશનનું નામ છે. પણ ગાઢવા ગામ ત્યાંથી પાંચ જુ. મહારાજશ્રીને રીલીફ કમિટી તરફથી તે ઘેડી મદદ મળે છે, કે છ માઈલના અંતરે છે અને ત્યાં બસમાં જઈ શકાય છે. પણ પણ બાકીનું અનાજ સીધે સીધું આપનારા તેમને મળી રહે છે. ગઢવારોડ સ્ટેશન પાસેથી એક નદી વહે છે, જેના બે કાંઠે બે નાનાં કેમકે રોજનું ૨૫૦૦૦ માણસને પૂરું પાડવું એ કંઈ સહેલી વાત ગામ વસેલાં છે. એક રેહાલા અને બીજું બેલચંપા. રેહાલામાં નથી. આ કેન્દ્ર વિષે જન્મભૂમિ પત્રોમાં ઘણું વિસ્તારપૂર્વક વર્ણન ગુજરાત બાજુના પટેલે ધંધાર્થે જઈ વસેલા છે અને બધા સુખી આવી ગયું છે એટલે હું વિશેષ નથી લખતી. શ્રી રણછોડલાલજી છે. તેમને વેપાર છે ત્યાંના જંગલમાંથી બીડી વાળવાના પત્તાં મહારાજ પાસે અમે ગયાં, પણ તે દિવસે એમને દમના દરદન મજૂરો પાસે વીણાવી જ એકઠો કરવા અને વેચવે. આ બીડી- હુમલો થયો હતો એટલે વાતચીત થઈ શકી નહિ. પત્તાંનાં ગોડાઉનનાં ગોડાઉને ભરેલાં હોય છે અને તેના ઉપર લાખે બીજું એક કેન્દ્ર શ્રી મણિબહેન નાણાવટીની દેખરેખ નીચે રૂપિયાને વેપાર થાય છે.
ચાલે છે તે અમે જેવા ગયાં. પણ માર્ગમાં એક નદી આવે છે તેમાં બીજે કાંઠે જે બેલચંપા ગામ છે ત્યાં વસ્તી લગભગ મજર પાણી આવી ગયા હોવાથી અમારી જીપ નદી પાર કરી શકી નહિ, - વર્ગની, પણ ત્યાં જયંત મુનિ નામના એક સ્થાનકવાસી મુનિએ અહિ અને માત્ર બે માઈલને અંતરે હોવા છતાં અમારે ત્યાંથી પાછા
ચારેક વર્ષથી એક આશ્રમ શરૂ કર્યો છે. તેમાં ગૌશાળા છે, ડી ખેતી- ફરવું પડયું. વાડી છે, શાકભાજી ઉગાડે છે અને પછાત વર્ગનાં બાળકો માટે એક સુખદ સમાચાર એ જાણવા મળ્યા છે કે આ ૫લામું જિલ્લાએક છાત્રાલય શરૂ કર્યું છે. ત્યાં આ બાળકોને રહેવા ખાવાની મફત ના જે ડ્રિસ્ટીકટ કલેકટર છે કે જેમનું નામ ઠાકોરકુમાર સુરેશસિંગ સગવડ આપવામાં આવે છે અને ગામની શાળામાં ભણવા જાય છે. છે તેઓ ઘણા સજજનો માણસ છે અને રાહતકાર્ય માટે પૂરેપૂરી શરૂઆત છે એટલે હમણાં તે બાર બાળકો છે, પણ ધીમે ધીમે વધશે. સહાનુભૂતિ ધરાવે છે. સરકારી કાર્યોમાં જે તુમારશાહી ચાલે છે તે આશ્રમમાં એક, ગેસ્ટહાઉસ પણ છે. એટલે સાડીનું પાર્સલ ન આવે તેમને ત્યાં નથી. રાહતના કામ માટે કોઈ પણ તેમની પાસે ગયું એટલા દિવસ અમે અહિ જ રહેવા નિર્ણય કર્યો છે. " કે તરતરત તેને નિકાલ કરી આપે છે, જેથી રાહતકેન્દ્રો ચલાવ
મુનિશ્રીએ તે લગભગ નવેંબર માસથી રાહત કાર્ય શરૂ કરી નારાઓનું કામ બહુ સરળતાથી પાર પડે છે. દીધું હતું. આજે રોજનું હજારથી બારસે માણસને એક ટંક ખવડા
મેનાબહેનનાં વંદને વાય છે અને લગભગ સાત હજાર માણસને રેશન અપાય છે. પણ
રાજગૃહી, તા. ૨૮-૬-૬૭. એમની રેશનની વ્યવસ્થા જુદી રીતની છે. ત્યાં સરકાર તરફથી પણ
સ્નેહિ ભાઈ પરમાનંદભાઈ, રેશન અપાય છે પણ તે પેટપૂરતું હોતું પથી. એટલે મુનિશ્રી
તમને ગઢવા રોડથી એક કાગળ લખ્યો છે તે મળ્યો હશે. અહિ જેઓ આપી શકે તેમ હોય તેમને પૂરા પૈસા લઈ રેશન આપે છે,
બપરનાં ગરમી સારા પ્રમાણમાં લાગે છે, પણ અમારી બન્નેની જેઓ કંઈક નબળા હોય તેમને ૨૫ ટકા રાહતથી આપે છે, કેટલાક
તબિયત સારી રહી છે અને તા. ૨૩મીએ ત્યાંથી નીકળી શ્રી ગુણાયાજી ને ૫૦ ટકા રાહતથી આપે છે અને બીજાંઓને તદન મફત આપે છે.
તથા પાવાપુરીની યાત્રા કરી પરમદિવસે અહિં આવી પહોંચ્યા છીએ. મફત આપે છે તેમને પણ કંઈક તો શ્રમ કરવો જોઈએ એમ તેમનું
મુંબઈમાં મહાવીર જયંતી પ્રસંગે જૈનેના ચારે ફીરકા તરફથી માનવું છે. એટલે આશ્રમમાં છેવટે એક ઠેકાણેથી ઈંટો ઉપાડીને બીજે
રાહતકાર્ય માટે જે ફંડ એકઠું કરવામાં આવ્યું હતું તે ફંડમાંથી અહિ મૂકવાનું કામ પણ તેમની પાસે કરાવે છે. તે ઉપરાંત રેશનની લરી
રડું ચલાવવામાં આવે છે. મુખ્ય કાર્યકર્તાઓમાં શ્રી રતિલાલ મનજી, આવે, કોલસાની લૅરી આવે કે બીજે કંઈ માલ સામાન આવે તે
શ્રી રવિચંદ સુખલાલ સંઘવી, શ્રી ગિરધરલાલ દફતરી વગેરે ભાઈઓ ખાલી કરાવવાનું કે અમુક જગ્યાએ મૂકવાનું એવું–કરી શકે તે
છે અને તેમણે ખૂબ ધગશથી કામ શરૂ કરી દીધું છે. શ્રી રતિલાલ પ્રમાણે—કામ તેમની પાસેથી લે છે અને બહુ સુંદર રીતે વ્યવસ્થા
ભાઈને થેડા દિવસ પહેલાં જીપ અકસ્માત થયેલે અને તેથી પગમાં ગોઠવાઈ ગઈ છે.
ફ્રેકચર થયું છે, છતાં ખાટલામાં બેઠા બેઠા તેઓ સતત કામ કરી , આ ઉપરાંત દરરોજ પાંચસે ઢોરને ઘાસચારો અહિ અપાય છે. રહ્યા છે. એમણે આ કેન્દ્રનું નામ “મહાવીર કલ્યાણ કેન્દ્ર” રાખ્યું છે. ઘાસચારે પૂરો પાડવાની વ્યવસ્થા મુંબઈની જીવદયા મંડળી તરફથી બિહાર રાહત સમિતિ તરફથી આ કેન્દ્રને અમુક પ્રમાણમાં ઘઉં મળે છે અને ત્યાં બધાને બરાબર વહેંચણી કરવાનું કામ મુનિશ્રીની દેખ
છે અને બીજી બધી વસ્તુઓ તેમણે ખરીદવાની હોય છે. આ રેખ નીચે થાય છે. આ આશ્રમનું નામ છે “અહિંસા નિકેતન ભાઈઓ અહિ આવ્યા ત્યારે પહેલાં મદ્રાસ જૈન મહિલા સંઘની આશ્રમ.”
કાર્યકર બહેને અહિં આવી પહોંચ્યાં હતાં અને એમણે અહિ રસેડું અહિની વ્યવસ્થા જોયા પછી અમારે શ્રી જૈન મહિલા સમાજ , શરૂ કરી દીધું હતું. મુંબઈથી જે ભાઈઓ આવ્યા તેઓ આ કાર્યતરફથી રેશન અપાવવા માટે જે રૂ. ૨૫૦૦ આપવાના હતા તે અમે કર બહેને સાથે જોડાઈ ગયા છે અને બન્ને તરફથી ભેગું રસોડું અહિં જ આપવા નક્કી કર્યું છે. સાડીઓ નં. ૧૨૦ અમે ડીવાઈન નોલેજ ચાલે છે. ૧૦૦૦ માણસોને અહિં જમાડવામાં આવે છે અને પાંચ સોસાયટીને સેંપી દીધી હતી. પણ તેના વ્યવસ્થાપક શ્રી ડાહ્યાભાઈ- પાંચસે માણસની રઈ નજીકના બે ગામમાં પહોંચાડાય છે. તે એ કહ્યું કે તમે આ આશ્રમ મારફત અહિ સાડીઓ વહેંચશે તે ઉપરાંત આ કેન્દ્ર પાવાપુરી તથા અન્ય સ્થળોએ મળી સત્તર ઠેકાણે
