________________
॥३३४॥
+
भ
RO
जाए कप्पगो इमं जणिो , मम पिययम वत्याई चंगाई तुम रयावेह. ॥ २ ॥ असंतुट्टमणो सो-निबइ ता जा पुणोपुणो लणइ, नीयाणी ताणि रयगस्स मंदिरे ताणि वत्थाणि. ॥ ३ ॥ सो जण अहं मोवंविणावि रंगेमि ते श्माणि त्ति, सो मग्गिो उणदिणे-अजहिजो समप्पेमि. ॥ ४ ॥ श्यनणिरो सो कालं गमे जा बीय मागयं वरिसं, एवं तश्यपि तो-गाढं सो मन्गिलं बग्गो. ॥ ५ तहवि न अप्पेइ जया-ताहे सो रोसरत्तसव्वंगो, तं नण तुज्म रुहिरेण-जइ न रंगेमि. वस्थाई.-॥ ६ ॥ तो जलियनीमजालानलंमि पविसामि निवयं जाण, तो पत्तो नियगेहे-गहिया असिपुत्तगा निसिया. ॥ ७ ॥ ग्यगगिहंपि अगो -ताहे रयगेण नारिया नणिया, आणेहि देहि वत्थाणि-जाव सा तं तहा कुणइ. ॥ ७ ॥
श्री उपदेशपद.
पो. ७२ कम्पक अति संतोषवृत्तिवाळो होवाथी तेम करवा कबूल नहि थयो तोपण ते वारंवार कहेवा लागी तेथी आखरे ते ते कपमा बस्ने धोबीना घरे देवा गयो. ७३ धोबीए कडं के हुं तमारा आ वस्त्रोने मफत रंगी आपीश. बाद उत्सवना दिने ते मागवा आव्यो एटो तेणे आजकाल देवाना वायदा कर्या. ४ एम वायदा करता करतां वीजें वर्ष
आव्यु अने डेक्टे चीजें वर्ष आव्यु त्यारे कष्पक आकरी रीते ते मागवा बाग्यो. ७५ तेम करतां पण तेणे ते नहि आप्यां त्यारे ते रोषथी लानचोळ थइ तेने कहेवा लाग्यो के जो तारा लोहीथी ए कपमा नहि रंगुं तो हुं वळती आगमां पेसीश ए तारे नक्की जाणवू. बाद तेणे घेर आवी तीखी तरवार ऊपामी. ७६-७७ पड़ी ते धोबीना घरे गयो त्यारे धोबीए तेनी स्त्रीने कां के कपमा लावीने दे एटले ते कपमा मा आवी. 16 एवामां ते कल्पके ते धोबीन पेट
