________________
॥ ३४७ ॥
दूयवय परिकुविय - माणसो सो अवंतिनरनाहो, सव्वबलेण साहो – को संबिं प समुच्चय. ॥ ४३ ॥ तं जमदंमागारं सोऊणं इंतयं पतुरंतं, अप्पबलो सो राया — म अईसाररोगे. ॥ ४४ ॥ इथिरचित्तताओ - मिगावई ए एस पुत्तोवि, उदयनामा बालगोत्ति मे ना सिही सहसा ॥ ४९ ॥ इय परिनाविय पज्जोयगस्स-: पेमचिरे, ओ एस कुमारो - बालो अम्देहि तुज्फ घरे. - ॥ ४६ ॥ संपत्तेहिं सामंतराइणो- - नाम परिजवं बहिही, अन्नेवि संनिहिए –— केाई मान पेलेका ॥ ४७ ॥ तो संपयं न कालो – पत्थुयकज्जस्स सहसु य विलंब, सो जामए चिंता - गरंमि को किं खमो काउं. ॥ ४८ ॥ जणियं मिगावईए-सीससमी मि कर्यो. ४२ दूते आवी ते बात प्रद्योतनने जलावतां ते गुस्से यह सबकुं लश्कर लइ कोशंबी तरफ रवाने थयो. ४३ हवे ते यमना दांगा जेवा राजाने जलदी जलदी यावतो सांजळीने आग लश्करवाळा शतानीकराजाने अतिसारनो रोग लागु पड्यो तेथे ते मरण पाम्यो. ४४ च्या वखते मृगावतीए विचार्य के प्रद्योतन राजा मजबूत मननो होवाथी
मारा अति नानकका उदयनकुमारनो पण ऊट नाश करावशे. ४५ एम विचारीने तेथीए प्रद्योतन तरफ तरत दूत मोकलावी कहेबराव्युं के हुं तारा घरे आवीश तो आ नाना कुमार सामंतराजाश्रयी पराभव पामशे अने वखते बीजो पण कोइ समीपवर्त्ती एने हैरान करशे माटे तेम न थवा दीयो. ४६-४७ माटे प्रस्तुत कार्यनी हाल समय नथी तेथी थोको विलंब राखो. प्रद्योतने जवाब वाळ्यो के हुँ एनी चिंता राखनार बेगे बुं तो कोण एनुं नाम लइ शकशे ? ४८ मृगावती ए कहेवराव्यं के सर्प माथानी नजीक होय अने गारुमी सो योजन पर होय तो ते ते टांकणे शु करी शके ? - ४० एम कहेवराव्या छतां ज्यारे ते अतिरागने ली अटकी शक्यो नहि त्यारे तेलीए तेने एम कड़ेवराज्यं के वारू, त्यारे कोशंबी पुरी ने मजबूत करावी यापो. ५० प्रद्योतने ते बात कबूल' राखी पत्राव्यं के तेनेशी रीते मजबूत, करवी ? राणी करे
श्री उपदेशपद.
