Supasnaha Chariyam

Author(s): Lakshmangani,
Publisher: Jinshasan Aradhana Trust

Page 378

277
सु०च०
११८६
मे समप्पेसु ॥२७॥ संपइ नियनयरं पइ गच्छिस्सं जेण जणमणाणंद !। आणानिदेसकरोएस जणो तुज्झ सयकालं ॥२८॥ तो खुडिओ
रा०का नरनाहो चिंतइ कि उत्तरं पयच्छेमि । तो पक्खित्ता दिट्ठी रमा मंतिस्स वयणम्मि ॥२९॥ तो मंतिणा जहटियवुनते साहिए समग्गेवि । ता कसिणीकयवयणो खयरो विन्नवइ नरनाहं ॥३०॥ अमयंपि विसं जायं चंदोवि हु मुयइ जलणजालोनिं । मायंडोवि हु पयहइ अहह ! अकंडेवि तमपडलं ॥३१।। तुम्हारिसावि जइ परिचयंति पागयजणव्व मज्जायं । ता नाह ! समुद्देहिवि नणममुद्देहि होयव्वं ॥३२॥ अहमेसो पञ्चक्खो सा मह अंगाई पणइँणी घेत्तुं । चडिया चियाए, अलियंपि वुच्चए किंचि घडमाणं ॥३३॥ अंतेउरेण छुहिऊण मह पियं || भणसि साहियं जलणं । जं वुच्चिज्जइ सि परनारिसोयरो आयरसि एयं ॥३४॥ ता नियजसपसरं तिहुयणपि उज्जोयमाणमिममेवं ।। मा कुणसु कलंकेउं तुल्ल चंदेण जयनाह ! ॥३५॥ ता अप्पसु मह दइयं कुणसु दयं जा तुट्टइ महासा । अह तुच्चिय आसा सहसेव निर्देशकर एष जनस्तव सदाकालम् ॥२८॥ ततः क्षुभितो नरनायश्चिन्तयति किमुत्तरं प्रयच्छामि । ततः प्रतिक्षा दृष्टी राज्ञा मन्त्रिणो बदने ॥२९॥ ततो मन्त्रिणा ययास्थितवृत्तान्त कथिते समग्रेऽपि । ततः कृष्णाकृतवदनः स्वचरो विज्ञपयति नरनाथम् ॥३०॥ अमृतमपि विषं जातं | चन्द्रोऽपि खलु मुञ्चति ज्वलनन्चालालीम् । मार्तण्डोऽपि खलु प्रकटयत्यहह ! मकाण्डेऽपि तमःपटलम् ॥३१॥ युष्माशा अपि यदि परित्यजन्ति प्राकृतजना इव मर्यादाम् । तदा नाथ! समुद्ररपि नूनममुद्रभवितव्यम् ॥३२॥ अहमेष प्रत्यक्षः सा ममानानि प्रणयिनी गृहीत्वा । चटिता चितायाम्, अलीकमप्युच्यते किञ्चिद् घटमानम् ॥३३।। अन्तःपुरे तिप्त्वा मम प्रियां भणसि साषितं ज्वलनम् । बदुच्यतेऽसि परनारीसहोदर आचरस्येतत् ॥३४॥ तस्मान्निजयशःप्रसरेण त्रिभुवनमप्युद्घोतमानामिदमेवम् । मा कुरु कलङ्कयित्वा तुल्यं चन्द्रेष जगन्नाथ !॥३५॥ तस्मादर्पय 2 मम दयितां कुरु दयां यावत् त्रुबति ममाशा । अथ त्रुटितवाशा सहसैव गतमिव माणैः ॥३६॥ तत् सत्यं मन्वमानस्तदुःखदुःखाकुलो 5॥१८६।
OMA
Jain Educa
t
ional
W.Jainelibrary.org