Shrutsagar

Author(s): Mahabodhivijay
Publisher: Jinkrupa Charitable Trust

Page 17

પરમ સ્પર્શની ક્ષણો
-પૂ.આ.શ્રી યશોવિજયસૂરિ મ. પૂજ્યપાદશ્રીજી સંસારી સંબંધે મારા કાકા થાય. હું જાઉં ત્યારે પ્રેમથી ભેટી પડતાં કહેતા : મારો ભત્રીજો આવ્યો. ક્યારેક રમૂજમાં કહેતા : ભત્રીજો... ભય ત્રીજો ! એમના એ સંબોધનમાં એવું તો વાત્સલ્ય વીંટળાયેલું રહેતું કે દૃષ્ટિ શબ્દાર્થ પર નહિ, વાત્સલ્યાર્થ પર જ રહેતી ! | પૂજ્યશ્રીજી સાથેનાં ઘણાં બધાં સંસ્મરણો યાદ આવે છે : વાત્સલ્યથી લથબથ એ સંસ્મરણો થોડાંક વર્ષોનો છેદ ઉડાડી પૂજ્યશ્રીજીના સાનિધ્યમાં મને મૂકી દે છે.
એક વાર થોડાંક એવાં સામયિકો વાંચેલા, જેમાં પ્રભુની વીતરાગ દશાની ચર્ચા કરી લેખકોએ જૈનો વીતરાગ પ્રભુને સોના, હીરાના મુકુટો ધરાવે છે એ વાતનો ઉલ્લેખ કરેલો.
તે વખતના મારા અપરિપક્વ મન પર એ લેખોની છાપ પડી. એ અરસામાં જ શંખેશ્વર મહાતીર્થે આવવાનું થયું. સાંજના પ્રભુનાં દર્શને જવાનું થયું. આંગી અને મુકુટ જોયા. ખરેખર, પ્રભુની એ પ્રભુતા હતી, પણ એને જોવાની દૃષ્ટિ મારી પાસે ક્યાં હતી ?
દર્શન કર્યા પછી પૂજ્યશ્રીજીને વન્દનાર્થે સિદ્ધિભુવનમાં ગયો. વન્દના કરીને મેં કહ્યું : પ્રભુને આ મુકુટ શા માટે ? એમની વીતરાગ દશા જોડે આ કઈ રીતે બંધ બેસતું થઈ શકે ?
તેમણે હસતાં હસતાં કહ્યું : ગાંડા ભાઈ ! એ તો ઠાકુર છે, ઠાકુર ! એના માથે મુકુટ ન હોય તો તારા માથે હોય?
વાત્સલ્યપૂર્ણ એ શબ્દો ખૂબ ગમેલા.
અત્યારના લયમાં કહી શકું કે એ હતો શબ્દશક્તિપાત. જેણે પ્રભુના ઐશ્વર્યને જોવાની દૃષ્ટિ મને આપેલી. પૂ. આનંદઘનજી મહારાજ યાદ આવે : ‘પ્રવચન અંજન જો સગુરુ કરે, પેખે પરમ નિધાન, હૃદય નયન નીહાળે જગ ધણી, મહિમા મેરુ સમાન...”
એ પછી તો, પૂ. દેવચન્દ્રજી મહારાજે ખોલી આપેલ દિવ્ય નયન વડે પ્રભુના આન્તરિક ઐશ્વર્યનું પણ દર્શન થયું. પ્રભુના સમાધિ રસને જોતાં સ્તબ્ધ, અવાક બનાયેલું. સ્તબ્ધતા તૂટેલી આ શબ્દોમાં : ‘દીઠો સુવિધિ નિણંદ સમાધિ રસ ભર્યો...”