Shrutsagar

Author(s): Mahabodhivijay
Publisher: Jinkrupa Charitable Trust

Page 41

પૂજ્યશ્રી સાથે મારે એક અપેક્ષાએ પિતા-પુત્ર જેનો સંબંધ હતો. તેઓશ્રી મારા પિતાશ્રીના ધર્મદાતા હતા. એટલું જ નહિ, અમારા આખા પરિવારમાં ધર્મના બીજ એ મહાપુરુષે રોપેલાં હતાં. અમારા પરિવાર પર એમના અનંત ઉપકાર હતા. હું જ્યારે નાનો હતો ત્યારે આદરિયાણાની સ્કૂલમાં ભણતો. પૂજ્યશ્રી પણ જો આદરિયાણા હોય તો એમના પર અમેરિકાથી આવેલી ચિત્રભાનુની ટપાલો મને વંચાવતા. તેમજ એના વાક્યોમાંથી મને ગ્રામર (વ્યાકરણ) શીખવતા. આજે ૫૦ વર્ષ પછી પણ આ સ્મૃતિ નજર સામે તરવરે છે.
તેઓશ્રીને અવારનવાર હું સુરત ચાતુર્માસ માટે વિનંતિ કરતો. પણ પૂજ્યશ્રી ઘસીને ના પાડી દેતા. તેઓ કહેતા કે શહેરોમાં અમારું કામ નહિ. અમને કોઈ કામ ન કરવા દે. તેઓ હસતા હસતા ક્યારેક એવું પણ કહેતા : સ્ત્રીને જેટલી પ્રસૂતિની પીડા નડે છે, તેના કરતાં વધુ મને પ્રસિદ્ધિની પીડા નડે છે. માટે મને સૂરત લઈ જવાની વાત ન કરો. છતાં અમારા પુણ્યોદયે દેવભક્ત, ખંભાતના ચાતુર્માસ બાદ અમારા અતિઆગ્રહથી સૂરત પધાર્યા. જો કે
એમની પધરામણીનો મુખ્ય ઉદ્દેશ તો હતો... સૂરતના જિનાલયોના દર્શનનો. ગુરુભક્ત, વિ.સં. ૨૦૬૨માં પૂજ્યશ્રી સૂરત પધાર્યા. તે પહેલા બાવન વર્ષ પૂર્વે વચનસિદ્ધ પૂજ્યશ્રી સૂરત પધારેલા. બાવન વર્ષ પછી સૂરત પધારતા હોઈ સહજ છે... પૂજ્યશ્રી !! ઉંમર હતી. આવી વૃદ્ધ ઉંમરે પણ પૂજ્યશ્રીએ સૂરતના પ્રાયઃ તમામ
– રાજુભાઈ વી. શેઠ
જિનાલયોના દર્શન ચાલીને કર્યા. એક પણ દેરાસર - અરે ! ઘર દહેરાસર પણ બાકી ન રહી જાય તેની કાળજી રાખી. આમાં હું જરાય અતિશયોક્તિ નથી કરતો. કારણ કે આ ચૈત્યપરિપાટીમાં સાથે રહેવાનો મને પણ લાભ મળ્યો. જેથી પૂજ્યશ્રીની સાથે સાથે મને પણ સૂરતના તમામ જિનાલયો જુહાવરવાનો લાભ મળેલ. બાકી આટલા વર્ષોથી સુરતમાં રહેતા હોવા છતાં તમામ જિનાલયોના દર્શન મેં પણ નહોતા કર્યા.
૨૦