Shrutsagar

Author(s): Mahabodhivijay
Publisher: Jinkrupa Charitable Trust

Page 47

પળ-પળ ચિંતા સેવનાર ૫.પૂ. મહારાજ સાહેબ શ્રી જંબૂવિજયજી માર્ગ અકસ્માતમાં કાળધર્મ પામ્યા. આ વાક્ય મારા મસ્તિષ્ક ઉપર વજપાત બનીને વાગ્યું - મહારાજ સાહેબ જૈન સાધર્મિકોમાં એક સમાન રીતે પ્રિય, પૂજ્ય અને આદરણીય હતા એ હકીકતનો હું સાક્ષી છું. અંગતપણે મને એમના સાન્નિધ્યના મોકાઓ બે વાર પ્રાપ્ત થયા હતા. ત્રીજી વાર મળવાનો અમારો સંલ્પ હતો જે આ જન્મે તો અપૂર્ણ જ રહેશે. પણ કાળની અવધિ અનંત છે અને આત્માનું સ્વરૂપ અવિનાશી છે; એટલે મને શ્રદ્ધા છે કે લખચોરાશીના આ નિરંતર ફેરામાં કો’ક જન્મારે પૂ. મહારાજ સાહેબ ક્યારેક તો અવશ્ય મળશે જ.
એ ધન્ય ક્ષણ જ્યાં સુધી આવે નહીં ત્યાં સુધી તો આ પવિત્ર ધૂપસળીની સ્મૃતિસુગંધને ફરી-ફરી માણવાનું જ મારા નસીબમાં બાકી રહેશે.
૨૦૦૮નું વર્ષ હતું. ચોક્કસ તારીખ યાદ નથી, પણ મહિનો ઓક્ટોમ્બરનો હતો. મારી ખૂબ વખણાયેલી અને વંચાયેલી નવલકથા “સિંહપુરુષની પ્રથમ આવૃત્તિના લોકાર્પણની ગૂંજ હજુ તો ગુજરાતની જનતાના કર્ણપટલોમાં પડઘાવાની શરૂ થતી હતી, ત્યાં એક દિવસ મહુવાના ઉકાભાઈનો મારી ઉપર ફોન આવ્યો.
- ‘નમસ્તે, સાહેબ ! મારું નામ ઉકાભાઈ છે. હું ભાજપ સાથે સંકળાયેલો છું. આપની નવલકથા ‘સિંહપુરુષ’ વાંચી. ખૂબ જ ગમી. એક નકલ પાલીતાણા સ્થિત મહારાજસાહેબ શ્રી જંબૂવિજયજીને પણ પહોંચાડી હતી. તેઓ શ્રી આ પુસ્તક એકી બેઠકે વાંચી ગયા છે. મ.સા. શ્રી આપની સાથે વાત કરવા ઈચ્છે છે. મેં આપનો ફોન નંબર એમને આપ્યો છે. આજકાલમાં સાહેબશ્રી આપને ફોન કરાવશે...”
બીજે જ દિવસે મહારાજ શ્રી જંબૂવિજયજીનો ફોન આવ્યો. કોઈ શ્રાવકના મોબાઈલ ફોન પર એનું સ્પીકર ચાલુ રાખીને મહારાજસાહેબ બોલી રહ્યા હતા. દૂરથી જાણે અંતરીક્ષને ભેદીને આવતો હોય એવો મંદ સ્વર હતો. થોડાક શબ્દો કાન પર ઝિલાયા, થોડા ન ઝિલાયા. પણ જેટલું સમજાયું તેનો સાર કંઈક આવો હતો : ‘અભુત પુસ્તક છે. તમે વીર સાવરકરને ન્યાય આપાવ્યો છે. હું અત્યારે ક્યાંશી વર્ષનો છું. આ બધા ઇતિહાસનો હું સાક્ષી રહ્યો છું. આપણે જેને રાષ્ટ્રપિતા ગણ્યા છે તે મહાત્મા ગાંધીજી વિશે તમે જે યથાર્થ ચિત્રણ કર્યું છે તેની સાથે હું સંપૂર્ણપણે સહમત છું. મારા માટે એક કામ કરશો ?”
‘પ્રશ્ન નહીં, આજ્ઞા કરો !”
૩૩