Shrutsagar

Author(s): Mahabodhivijay
Publisher: Jinkrupa Charitable Trust

Page 63

સંભાળે છે; છતાં નાનાં ગામોમાં વિહાર દરમ્યાન તેમને રહેવા-જમવાની યોગ્ય વ્યવસ્થા જળવાતી નથી.
દૃઢપણે ઇચ્છું છું અને માનું છું કે ભારતની પ્રજા અને સરકારે મળી રસ્તાઓ સુરક્ષિત બનાવવા જોઇએ. અને જરૂરી ચુસ્ત કાયદો વ્યવસ્થા તાત્કાલિક અમલમાં મૂકવી જોઇએ. ભારતમાં વાહન વ્યવહારના કાયદા અને તેનો અમલ અત્યંત નિષ્ક્રિયપણે ચાલી રહ્યા છે. વળી, જેની પાસે બે પૈડાંના વાહન છે તે ખૂબ આસાનીથી લાંચ આપીને મોટરકારનું ડ્રાઇવીંગ લાયસન્સ મેળવી શકે છે. આથી મોટા ભાગના ડ્રાઇવરો વાહનવ્યવહારના કાયદાથી અપરિચિતઅજાણ હોય છે અને સામાન્ય જનતા માટે ખતરનાક હોય છે. જોઇ શકાય છે કે ભારત વાણિજ્ય આદિ ક્ષેત્રે હરણફાળ પ્રગતિ સાધી રહ્યું છે, સુંદર રસ્તાઓનાં આયોજન દરેક જગ્યાએ થઇ રહ્યા છે અને મધ્યમ વર્ગના લોકો પણ ટાટા-નેનો જેવી સસ્તી ગાડીઓ ખરીદી શકે છે. ત્યારે આશ્ચર્ય નથી થતું કે રોજ અખબાર પત્રોમાં શા માટે વાહનના અકસ્માતોના સમાચારો જોવા મળે છે ! આનાથી પણ કફોડી સ્થિતિ હું જોઇ શકું છું - જે કંઇ હોય, મને અત્યંત આઘાત થાય છે કે એક કાર ડ્રાઇવર કેવી રીતે અત્યંત નિર્દોષ એવા જૈન સાધુ કે જેઓ રસ્તાની એક બાજુ ચાલતા હતા અને જ્યારે રસ્તા પર ખૂબજ ઓછાં વાહનો હતાં છતાં તેમને કાર અથડાવીને તેમની હત્યા કરે. તેનાથી પણ વધુ ગંભીર પ્રશ્ન, બાઇટુની પોલિસ આ અકસ્માતને ગંભીર રીતે લેતી નથી.