Shrutsagar

Author(s): Mahabodhivijay
Publisher: Jinkrupa Charitable Trust

Page 27

વિ.સં. ૨૦૬ ૧માં પૂજ્યશ્રી ખંભાત ચાતુર્માસ કરી દક્ષિણ ગુજરાત પધાર્યા. ગુજરાતના પ્રાચીનઅર્વાચીન અનેક જિનાલયોના દર્શન કરતા પૂજ્યશ્રી ઝઘડીયાજી તીર્થમાં પધાર્યા. પંદર કિલોમિટરનો ઉગ્રવિહાર કરી ઝઘડીયા આવેલ પૂજ્યશ્રીને વંદનાર્થે ડોક્ટર સી.કે. વોરા આવેલા.
ડોક્ટરે પૂજ્યશ્રીના આહાર વિષે પૂછપરછ કરી ત્યારે તેઓ પૂજ્યશ્રીના આહારની માત્રા જાણી ચકિત થઇ ગયા. કારણ કે ડોક્ટરી વિજ્ઞાન પ્રમાણે આટલો પરિશ્રમ (વિહાર-પૂવાધ્યાયાદિ) કરનારને ૩000 કેલરીની જરૂર પડે, જ્યારે પૂજ્યશ્રીનો આહાર માત્ર ૫00 થી ૬૦૦ કેલરીનો હતો.
ડોક્ટર સી.કે. વોરાએ કહ્યું : આટલા ઓછા આહારમાં આવી ઉત્કૃષ્ટ સાધના માટે માનવું જ પડે કે બાકીની કેલરી એમને એમના દ્વારા પ્રાપ્ત થતી હશે !
(૫) પૂજ્યશ્રીની જ્ઞાનપીપાસા જગબની હતી. ૮૭ વર્ષની વયે પણ નવું નવું જાણવાની તીવ્ર જિજ્ઞાસા રહેતી.
પાટણના જ્ઞાનભંડારનું સ્કેનિંગ કાર્ય જ્યારે (વિ.સં. ૨૦૬૫) ચાલી રહ્યું હતું... ત્યારે ભારે વ્યસ્તતા વચ્ચે પણ પૂજ્યશ્રી જર્મનભાષાનું અધ્યયન કરતા. અમદાવાદથી દર અઠવાડિયે યાસિકભાઇ (?) ખાસ જર્મનભાષા ભણાવવા પાટણ આવતા. દુભાષીયા તરીકે એક કલાકના ૨૫000 રૂપિયા જેવો ચાર્જ લેનાર આ અધ્યાપક પૂજ્યશ્રીની આ વયે પણ ભણવાની લગનીથી એટલા પ્રભાવિત હતા કે એમણે પૂજ્યશ્રીને કહ્યું : મારે કશો ચાર્જ ન જોઇએ. મારે તો આપના આશીર્વાદ બસ છે.
આ અધ્યાપકે પોતાના ઘરમાં ૧૮ જાતના પશુઓ પાળેલા. પૂજ્યશ્રી એ પશુ-પંખીઓની તબીયત, ખોરાક વગેરે બાબતો અંગે પણ ઝીણવટભરી પૂછપરછ કરતા.